La eniro de dekstreguloj en la registaron en Aŭstrio kaŭzis en Belgio malverŝajnan nervozecon. Unuflanke Belgio -- almenaŭ laŭ lokaj gazetoj -- ludis gvidan rolon en la bojkoto kaj izolado de Aŭstrio sine de la Eŭropa Unio. Aliflanke en kelkaj urboj -- precipe en Antverpeno -- la situacio tre similas tiun de Aŭstrio.

La dekstrega partio Flandra Bloko (Vlaams Blok) havas tiom fortan pozicion, ke ĝi kune kun alia partio povus starigi urban registaron. Povo-deziro povus instigi alian partion forgesi la izolecon de Flandra Bloko kaj ekkunlabori kun ĝi. La komunumaj elektoj en oktobro intensigas la nervozecon.

Tradiciaj partioj

Du okazintaĵoj en februaro bone ilustras tiun nervozecon: samtempe ili montras la mallertecon de politikistoj kaj aliaj publikaj agantoj. Unue Johan Leman -- estro de kontraŭdiskriminacia centro starigita de la registaro -- diris, ke la nuntempa belga politiko estas tiom orientita al la mezo, ke oni ne plu povas distingi inter diversaj tradiciaj partioj. Laŭ Leman mankas vera opozicio. Tiun vakuon lerte plenigas Flandra Bloko, kiu tiel povas altiri voĉojn de malkontentuloj.

Tial laŭ Leman la liberala kaj kristandemokrata partioj (la plej dekstraj) allogu "demokratajn fortojn" el Flandra Bloko, rezervante por ili elekteblan lokon en siaj elektolistoj. Tiel ili regajnos la voĉojn de pli dekstremaj elektantoj. Tiu opinio renkontis fortan kontraŭstaron kaj de la koncernaj politikistoj kaj de Flandra Bloko. La ĉefministro, Guy Verhofstadt [ĥi verhofstat], ofendite, reagis, ke Leman lasu politikon al politikistoj.

Politika izolado

Multaj komentis, ke Leman ŝajne volis forigi la cordon sanitaire (t.e. la politika izolado de Flandra Bloko -- neniu politika partio pretas/rajtas intertrakti kun ĝi). Akcepti, ke iuj membroj de tiu partio tamen estas "demokratoj", validigas ĝian ekzistorajton. Sendube multaj voĉdonantoj komprenos tiun opinion tiel, ke tamen estas "akcepteble" voĉdoni por tiuj "demokratoj".

La dua afero okazis en la "dioksin-komisiono", kiu esploras la fifaman krizon pri belgaj ovoj, kokinviandaĵoj, ktp, okazintan en majo 1999. Dum pridemandado s-ro Slangen [slange], porparolanto de la ĉefministro, rifuzis respondi demandon de Gerolf Annemans [ánemans], gvida figuro el Flandra Bloko (kaj signita de Leman kiel "demokratema"). Slangen pravigis sian agmanieron komentante: mi ne parolas kun tiaj homoj. Pro tiu rifuzo Annemans furioze forlasis la komisionon. Dum la sama sesio Slangen insultis ankaŭ unu el la membroj de la kristan-demokrata partio. Li poste pardonpetis ĉe tiu lasta, sed ne ĉe Annemans: la komisionanoj ne insistis, ke li faru.

Metodoj kondamnataj

Kion ajn oni opinias pri Flandra Bloko, tamen, tiu ĉi konduto denove kaŭzis grandan agitiĝon kaj konfuzon. Oni povas sin demandi, ĉu akcepteblas perforti demokratan agon rilate al anoj de nedemokrataj partioj, kiuj tamen estas demokratie elektitaj. Tamen, ĝis nun, Flandra Bloko daŭre gajnas apogon pro malkontento pri regantaj politikistoj, interalie ankaŭ pro tio, ke oni aplikas al ĝi metodojn, pri kiuj ĝi mem estas kondamnata. Eĉ pli grave estas, ke pro tiaj okazintaĵoj Flandra Bloko daŭre estas "novaĵero" kaj retenas la atenton kaj de la amaskomunikiloj kaj de la publiko.

Okulfrape ankaŭ estas ke, dum abundas diskutoj kaj paroladetoj, oni ĝis nun ne funde komparis tiaman situacion en Germanio kun la nuna en Eŭropo. Kiel ajn Leman politike stumblis, li certe pravas, dirante, ke politikistoj pli klare montru sian vidpunkton kaj identecon rilate al sociaj problemoj.

Povus esti, ke nigra fantomo vagas inter ni, sed tial des pli necesas malvuali ĝian vizaĝon kaj proponi aliajn, klarajn politikajn ideojn.

Guido van DAMME

Tiu ĉi teksto aperis en MONATO jarkolekto 2000, numero 04, p. 8.

Tiu ĉi artikolo povas esti libere kopiita aŭ tradukita por nekomercaj celoj, se oni mencias la fonton: Artikolo de Guido van Damme el MONATO (www.monato.be).

Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: 2023-04-07