GERMANIO
En giganta truo
Kiu ĉi-somere vizitis la (de)novan germanan
ĉefurbon Berlino, kie ekde la
aŭtuno rezidas la federaciaj registaro kaj
parlamento, tie vidis gigantajn
truojn antaŭ la restaŭrita parlamentejo
“Reichstag” [rajĥstag] kaj en
la ĉirkaŭo. Tie oni fosis kaj nun
konstruas multajn novajn ministrejojn
kaj administrejajn domegojn. Dum la somera
paŭzo deputitoj, registoj kaj
oficistoj translokiĝis el la provizora
ĉefurbo Bonn al Berlino. Tiu
multegekosta transportado parte okazis
ĥaose. Iuj funkciuloj krome ankaŭ
en Berlino devis ekofici en provizorejoj,
ĉar ne jam ĉio estas preta post
la somera paŭzo.
Falo de simpatio
Nu, kaj tiu ĉi ĥaoso kaj la gigantaj truoj
en Berlino estas trafaj
simboloj por la situacio de la germana
registaro: ĝi somere falis en
truegon de malsimpatio. Opinisondoj antaŭ
la aŭtunaj elektoj en kelkaj
federaciaj ŝtatoj prognozas drastajn
perdojn por la koaliciantaj partioj
SPD (socialdemokratoj, sub gvido de
kanceliero Gerhard Schröder
[ŝredr])
kaj Verduloj. Se nun estus elektoj por la
federacia parlamento, SPD akirus
nur 33 %, la verdula partio 6 %. Por
komparo: en la aŭtuno pasintjara ili
venkis per respektive 40,9 kaj 6,7 %.
Kristandemokrataj partioj laŭ la
sama enketo akirus 46 % (kaj do probable
povus regi).
Amatoroj kverelantaj
Kio okazis, ke post la brila venko super
la dinosaŭra kanceliero Helmut Kohl [kol]
(kristandemokrato) la nova germana registaro kaj
ĝiaj partioj tiel
katastrofe perdis fidon de civitanoj? Post
la venko sekvis preskaŭ nur
kvereloj, amatoreco kaj ĥaoso. Neniu el la
promesoj donitaj dum la
elektokampanjo iĝis leĝdona realo. Oni
misĉarpentis leĝprojektojn,
kiujn kutime tuj poste oni ekkonis
netaŭgaj; foje oni modifis la proprajn
proponojn dek aŭ pliajn fojojn. La nebula
slogano de Schröder, kiu
parolas
pri la “nova mezo”, por kiu li volas
politiki, montriĝis same nebula dum
la regado. Regado? Oni hezitas apliki tiun
ĉi terminon por la spektakloj,
kiujn prezentis la ĥaosotrupo. Kvereloj pri
ŝajne klare – en la koalicia
kontrakto – formulitaj celoj okazis ne nur
inter la partioj, sed ankaŭ en
la du partioj mem. Maldekstruloj en ambaŭ
partioj iĝis pli kaj pli
malkontentaj pri la kanceliero, kiu montriĝis
pli industri-ama ol Kohl kaj
forĵetis socialismajn idealojn de sia
partio.
Perditaj iluzioj
Printempe kvereloj en SPD kulminis, kiam
la (socialista) partiestro kaj
ministro pri financoj, Oskar Lafontaine
[lafontén] sen antaŭa averto de unu
tago al alia rezignis pri ambaŭ oficoj kaj
lasis sian partion en ŝoka
embaraso. Ne restis alia solvo por
Schröder ol mem estri la partion, sed
konvene estis por li, ke li povis instali
financministron laŭ sia gusto.
Tamen la kvereloj ne ĉesis; male. En neniu
el la kernaj kampoj, kiuj
bezonas reformon – impostoj, asekuroj de
sanservoj kaj pensioj,
atomenergio, senlaboreco – la koalicio
sukcesis. Oni kuracas nur
simptomojn kaj ne agadas pli prudente ol la
registaro de Kohl. Lin la
elektantoj forpelis ĝuste pro tia neregado,
kaj nun ili perdis siajn
iluziojn pri la nova kanceliero, kiu
montriĝas same ĥaosa.
Sed ankaŭ en ekstera politiko la nuna
registaro ne havas vere pozitivan
bilancon pri tiu ĉi preskaŭ unu jaro de
regado. Schröder agacis siajn
kolegojn en Eŭropa Unio (EU) per pluraj
arogantaj postuloj, ekz. redukti
pagojn de Germanio al EU. La germana
EU-prezidanteco dum la unua duono de
1999 montriĝis tute senefika kaj
sensukcesa; pro sia amo al sia brita
(politika) ĝemelo Tony Blair [toni bler],
Schröder krome perdis
simpatiojn
de Parizo. Tio estas riska afero, ĉar
la progreso de EU grave dependas de
harmonio inter tiuj du plej gravaj ŝtatoj.
Nur eksteraj sukcesoj
Ho jes, la milito en Jugoslavio elstarigis
du germanajn ministrojn, kiuj
per sia NATO-konforma konduto akiris
reputacion: Joschka Fischer [joŝka
fiŝr], ministro pri eksterlandaj aferoj,
kaj Rudolf Scharping [ŝarping],
defendministro. Tiu ĉi lasta akiris sur la
internacia scenejo eĉ tiom da
prestiĝo, ke Usono nepre volis enpostenigi
lin kiel ĝeneralan sekretarion
de NATO. Al la verdula ministro Fischer oni
dankas, ke per sistema kaj
pacienca diplomatio li rekondukis Moskvon en
la grupon de G8 (plej grandaj
ok ŝtatoj) kaj gajnis Ruslandon por kunagi
en la pacigo de Kosovo.
Sed tiaj eksteraj sukcesoj ne povas konsoli
aŭ imponi interne; el
eksterlanda prestiĝo neniu germana civitano
profitas. Povas esti, ke post
perdoj en la nun okazontaj elektoj en pluraj
federaciaj landoj la koalicio en la
ĉefurbo Berlino definitive malaperos en
la supre menciitajn gigantajn truojn.
Tiu ĉi artikolo, cetere, estis verkata dum
la tago de totala suneklipso
– ankaŭ tio povus esti simbolo por la
situacio de la germana registaro.
Tamen, karakterizi Schröder kiel sunon
estus iom tro flate. Li estas nur
paliĝinta stelulo ...
Stefan MAUL
Indekso
Flandra Esperanto-Ligo (FEL)
Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: 8 septembro 1999