La artikolo de Zandanu Zola (MONATO, 2001/11, paĝo 9), kie li priskribas la nuntempan politikan kaj ekonomian situacion de Kongo bonege, altiras la atenton pri la hipokriteca sinteno de la riĉaj landoj en siaj komercaj rilatoj kun la triamondaj landoj. Tiuj 40 milionoj da eŭroj de investado el Belgio en Kongo, lando kun ĉirkaŭ 50 milionoj da loĝantoj, estas tre eta almozo. Sciu, ke la buĝeto de la urbo, kie mi loĝas kaj laboras, Gravataí, elspezas nuntempe en konstruado de 12 kilometra avenuo 70 milionojn da eŭroj. La malneta enlanda produkto de Kongo estas 5-oble malpli granda ol tiu de Urugvajo, lando kun nur 3 milionoj da loĝantoj. La solvo por la problemoj de la triamondaj landoj estas ĉesigi la pagon de ekstera ŝuldo, kiel ĵus faris la nova provizora registaro de Argentino. „Almenaŭ unu lando kuraĝis proklami, ke ĝi kaj ĝiaj loĝantoj ne plu apartenas al la internaciaj uzuraj bankistoj”, – per tiuj vortoj Roberto Sartor montris la saĝecon de lando indan al imitado fare de la aliaj suferantaj triamondaj landoj kiel Kongo, lando kies ekstera ŝuldo estas 3-oble pli granda ol la malneta enlanda produkto.
Indekso |
Aboni al MONATO |
Flandra Esperanto-Ligo (FEL) |
Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: junio 2019 |