Estas du kialoj, ke politikisto estas objekto de moko: aŭ oni timas lin aŭ li estas ridinda. Politikaj spritaĵoj de la unua kategorio estis tiuj, kiujn oni flustris ekzemple pri Hitler kaj Stalin, do en diktaturoj. Nu, itala ĉefministro Silvio Berlusconi [berluskoni] ne estas diktatoro, tamen li sendube estas malpli demokrato ol aŭtokrato. Se nun publike cirkulas spritaĵoj pri li, ne temas pri timo sed ridindeco.
Estas jam tiom multaj spritaĵoj, ke semajn-gazeto L'Espresso aperigis la 100 plej bonajn Berlusconi-spritaĵojn. Ni plukas kelkajn el tiu kolekto.
Lia foje krimema metodo riĉiĝi: Iu parkas sian aŭtomobilon antaŭ la privata vilao de Berlusconi. La sekurpolicanoj atentigas lin pri tio, sed li trankviligas ilin: Ne timu, mi elprenis la radion.
Kio estas la diferenco inter Pinocchio [pinokjo] kaj Berlusconi? Kiam li mensogas, ŝvelas la nazo de Pinocchio; ĉe Berlusconi ŝvelas la monujo.
Lia ne tro granda intelekto: Oni proponas al Berlusconi, legi la Novan Testamenton. Tuj li demandas, ĉu li heredas ion.
Berlusconi planas flugi al la suno, sed postulas ke li atingu ĝin dum nokto por tiel protekti sin kontraŭ la suna ardo.
Lia galimatio: Kio estas la diferenco inter dio kaj Berlusconi? Dio ne kredas, ke li estas Berlusconi.
En la aŭtomobilo de Berlusconi pendas bildo de Jesuo, sur kiu Kristo notis: Ne veturu tro rapide, paĉjo!
Ankoraŭ la spritaĵoj kutime estas nur mokaj, sed jam aperas ankaŭ malicaj. Ekzemploj:
Oni jam nun starigu monumenton de Berlusconi, tiel ke kolomboj povu feki en lian vizaĝon.
Berlusconi kun siaj kompanoj Bossi kaj Fini suferas aviadil-akcidenton. Kiu estas savata? Respondo: Italio!
| Indekso |
| Aboni al MONATO |
| Flandra Esperanto-Ligo (FEL) |
| Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: junio 2019 |