Nuntempe oni povas observi en Argentino tragikan ekzemplon de socio, kiu sin detruas per patologia toleremo. Toleremo estas nobla homa kvalito. Sed, troigate, ĝi kondukas al disiĝo de limoj, kies foresto malebligas dece racian kunvivadon.
En Latin-Ameriko Argentino estas verŝajne la plej elstara lando pro sia kultura nivelo pruvata ne nur de ĝiaj Nobel-premiitoj, ĝiaj teatroj, ĝiaj scienculoj sed ankaŭ de la homaj kvalitoj de ĝiaj loĝantoj. Sed la toleremo atingis en difinitaj sferoj (precipe politika, financa, eduka kaj ekonomia) neakceptindajn dimensiojn.
Ekde jardekoj oni scias, ke en la dogano grandskale okazas ŝteloj kaj trompoj. Neniu klopodas tiujn ĉesigi. Altranga funkciulo, kiu intencis juste ordigi la situacion, estas murdita. La kulpulojn oni ne trovis, eble eĉ ne serĉis. Dum la lastaj jardekoj miliardoj da dolaroj estas iel ŝtelitaj de koruptaj, neniel punitaj, politikistoj. Juĝistojn, eĉ altrangajn, oni akuzas kelkfoje pro misfaroj: nur tre malmultaj estas kondamnitaj.
En lernejoj infanoj spertas, ke misfaroj estas facile pardonataj. Rezulte, la nombro de ne-plenaĝaj krimuloj nun timigas: inter ili ne mankas murdistoj kaj rabistoj. Tamen policistoj ĝenerale ne rajtas ilin pridemandi aŭ aresti. Senrespondecaj neŭrozuloj, kiuj misuzas la noblan koncepton pri homaj rajtoj, tro ofte malhelpas tiujn, kiuj volas defendi ordon, sekuron kaj pacon. Tamen ankaŭ honestuloj indas esti defendataj. Tion forgesante, oni vole-nevole kunlaboras kun tiuj, kiuj detruas pacan kunvivadon.
Antaŭ nelonge aperis libro El atroz encanto de ser argentinos (La terura ĉarmo esti argentinanoj). En la libro la aŭtoro Aguinis esploras la kialojn de la nuna situacio: situacio, en kiu milionoj perdas ŝparaĵojn kaj sekurecon pro troa toleremo.
| Indekso |
| Aboni al MONATO |
| Flandra Esperanto-Ligo (FEL) |
| Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: junio 2019 |