Leteroj
Kies „ruĝa” akvo fluas?
En la artikolo pri Britio („Ekfluas la ruĝa akvo”, MONATO 2002/7, p. 10) Paul Gubbins efektive tuŝis kaj misprezentis temojn rilatajn al aliaj landoj.
Se entute konvenas apliki terminon „pudeli” al digna registarestro, estas britaj maldekstremuloj kaj oportunistoj, antaŭ kiuj Tony Blair [teŭni blea] devas manovri, sed ne antaŭ Bush. Samkiel Margaret Thatcher [mágaret faĉe] kaj aliaj klarvidaj kaj respondecaj politikistoj, Blair rekonas danĝeron kaj gravecon de milito kun pan-islamismo, milito ne en citiloj (kiel en la artikolo). Do nature Blair vidas amikon ne en Irako kaj en Sadam Husajn [sadám husájn], sed en Usono – tradicia fidinda aliancano de Britio.
Menciante pri „buĉado fare de Israelo en Palestino”, Gubbins ripetas fi-mensogon gurdatan de amaskomunikiloj. Perfidita de ĉiuj okcident-eŭropaj landoj, estas ĝuste Israelo, kiu estas daŭre buĉata en nekonvencia milito je ekstermo, kiun islamaj najbaroj efektivigas per manoj de palestinaj teroristoj kaj sabotuloj.
Neniam, neniu lando estis tiom longe provokata – kaj tamen toleranta kaj ne respondanta per plenforta plendetrua kontraŭatako. Estante la sola okcident-tipa civilizita demokratia lando en la regiono kun plej forta armeo, Israelo estas devigata batali por sia elvivo kun ligitaj manoj. La „justa” internacia komunumo lasas Israelon sanganta sen rajto respondi kaj ekstermi la malamikojn, kiel farus iu ajn alia lando post la unua aŭ dua provoko – ne post dekoj!
La mur-skribaĉoj de la 30aj jaroj en Eŭropo „Judoj, for en Palestinon!” nun transformiĝis en kriojn „Judoj, for el Palestino!”. La israela popolo tamen ne plu emas sekvi la direktojn de la „internacia komunumo”. Kaj honestaj homoj, ĉie, kie ili dume restas, venos helpi, kaj ne lasos Israelon perei.
| Indekso |
| Aboni al MONATO |
| Flandra Esperanto-Ligo (FEL) |
| Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: junio 2019 |