Leteroj

Kanceliero hazarda

Komentoj pri la artikolo de Stefan Maul en MONATO 2002/10, p. 12-13:

1. „Schröder [ŝreder] sciis bonege ekspluati” la inundegon. Eble vi povus noti, ke Stoiber [ŝtojber] en sian ombran kabineton ne vokis kompetentulon pri mediaj problemoj (nur iom poste diris, ke li mem ...).

2. Pri Irako: „ĉar eĉ se Germanio volus, ĝi ne povus helpi Usonon”. Vi scias pli bone, kiom helpis Germanio en la golfa milito: Usono uzis nian landon por sia loĝistiko kaj uzis malsanulejojn; Germanio subtenis tiun ĉi militon finance per ĉirkaŭ 5 miliardoj da germanaj markoj – mi ne certas pri la sumo. Kaj en tiu regiono jam troviĝas germanaj ŝipoj kaj Fuchs-tankoj por analizi kemiaĵojn. Krome ni jam subtenis la militon en Afganio – tion la ruĝ-verda registaro akceptis kaj ni subtenas la starigon de civila socio en Afganio pere de soldatoj, civilaj helpantoj kaj mono.

3. Jes, regi estas malfacile, kaj ne estas granda diferenco inter la kristana aŭ ruĝ-verda politiko. La metodo de Schröder estas alia – fari „cerban ventumadon” kaj finfine eltrovi taŭgajn rimedojn (kaj tamen fari erarojn, ekzemple pri la impostado de grandaj firmaoj – aŭ la sano-politiko). Mi esperas, ke la opozicio kunlaboros konstrue. La demokratio vivas de ŝanĝiĝo – kaj post 16 jaroj da „nigra” politiko endas kelkaj jaroj de alia koloro.