Duoblan eŭforion estigis en Litovio kaj la invito membriĝi en Nord-Atlantika Traktat-Organizaĵo (NATO) kaj la vizito de la usona prezidanto George Bush [ĝorĝ buŝ].
Aparte ĝojis konservativuloj pro la anonco, ke Litovio kun ses aliaj ŝtatoj rajtos aliĝi al NATO. Estis konservativuloj, kiuj en 1990 tuj post la sendependiĝo de Litovio ekstrebis al NATO-membriĝo. Hodiaŭ la koncernaj politikistoj konfesas, ke tiam NATO-membriĝo aspektis utopia: nun, tamen, 60 % da litovoj apogas membriĝon.
Kaj danke al la fakto, ke Litovio kiel ekssovetia ŝtato unue liberiĝis de sovetia armeo kaj nun pleje proksimiĝas al NATO-niveloj, vizitis la landon George Bush kune kun la latva prezidantino Vaira Vyke-Freiberga [vajra vike-fréjberga] kaj la estona prezidanto Arnold Rüütel [arnold rjutel].
Por litovoj plej gravis la vortoj de Bush, kiuj eĥiĝis tra la lando: „Se iu fariĝos malamiko de Litovio, tiu fariĝos ankaŭ malamiko de Usono.” Tiel konfirmiĝis la sekureco de Litovio, kiu spertis sovetian okupacion en 1940, perfidon de okcidentaj demokratioj en 1945 kaj partizanan militon, minacojn kaj timojn ĝis 1991.
NATO-membriĝo alportos ne nur militan sekurecon sed ankaŭ plej verŝajne ekonomian progreson. En najbara Pollando, ekzemple, duobliĝis investado post invito aliĝi al NATO. Kompanioj hezitas investi en lando minacata de potenco en oriento: NATO-membriĝo estas kvazaŭ signalo por sekura investado en Baltio.
Jam de kelkaj jaroj litovaj soldatoj aktivas en NATO-operacioj, ekzemple en Bosnio kaj Afganio.
| Indekso |
| Aboni al MONATO |
| Flandra Esperanto-Ligo (FEL) |
| Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: junio 2019 |