Leteroj

„Dio, benu Usonon!”

Unue mi volas danki vin pro aperigo – eĉ surkovrile – de mia artikolo Dio, benu Usonon!, kaj pro riĉaj ilustraĵoj al ĝi en la numero 11/2002, p. 9. Ilia abundo kaj grandeco estis tute neatenditaj, konsidere al la ĉiama spacomanko. Do, des pli dankon. Tio estis agrabla surprizo.

Tamen estis ankaŭ io malagrabla: temas pri nepetita „kontraŭ”-ilustraĵo al mia letero „Kies akvo...” en la sama numero. La foto montranta plorantajn palestinaninojn – eble patrinojn de ŝaĥidoj („martiroj” en la araba, t.e. sinmurdantaj sabotuloj), evidente celas obĵeti la pozicion de mia letero, ke ne Israelo estas buĉanto en la trudita milito. Esence ĉi-foto apartenas al ies alia artikolo, kaj tio ne ŝajnas esti bona ĵurnalisma praktiko.

Ĉu mankas fotoj de plorantaj israelaj virinoj, fotoj (pardonu – tro „grafikaj”) de eksplodintaj korpopartoj de civila loĝantaro, de viva homa karno „farĉita” per najloj, de pafitaj israelaj beboj, lernejanoj, preĝantaj pilgrimoj, ktp? 15 mil (!) teroragoj kontraŭ Israelo dum la lasta du-jara milito estis faritaj: tamen ne pensu pri iu ajn bilanco entute se temas pri Israelo! Eĉ simpla prezento de malaj opinioj pri la problemo ŝajne ne estas akceptebla por „moderna ĵurnalismo” – sen paroli pri la objektiva analizo, ĉar la realaĵo kaj la vero (eĉ se komplika) estas nur unu.

Kun tre miksitaj sentoj