Ekde la sendependiĝo de Irlando, la poŝta servo P agus T – „Poŝto kaj Telegrafo” – estis ŝtata instanco, kies celo estis servi la publikon kaj ne fari profiton. En ĉiu kvartalo de grandaj urboj, en urbetoj kaj vilaĝoj troviĝis poŝtoficejo. Ĉiutage, krom dimanĉe, leteristo portis poŝtaĵon al ĉiu domo; krome, en la kamparo, tiu ofte faris aliajn servojn por maljunuloj, malsanuloj, ktp.
Malgraŭ tio, ke la organizaĵo estis malmoderna, ĝenerale ĉio kontentige funkciis. Ofte oni liveris poŝtaĵojn dufoje tage, aŭ eĉ trifoje, se venis pezaj pakaĵoj. En la lastaj jardekoj, tamen, la registaro decidis duonprivatigi la servon, kreante du apartajn profitdonajn entreprenojn, nome Telecom Eireann [telekom ejran] (nun Eircom) por administri telekomunikadon, kaj An Post por la poŝta servo.
Rezulte, poŝtejoj ne sufiĉe profitdonaj estas fermitaj, kaj leterojn kaj pakaĵojn la poŝto ne plu liveras sabate aŭ fest- kaj ferio-tage. Krome, An Post ne plu liveras poŝtaĵojn al kamparaj domoj. Entute, malgraŭ modernigo, enkonduko de komputiloj kaj transformo de poŝtoficejoj en magazenojn traktantajn fotojn, loterion, asekuron kaj aliajn varojn, la servo multe malboniĝis.
Klientoj nun staru en longaj vicoj nur por aĉeti poŝtmarkojn pro granda nombro de homoj dezirantaj aliajn aferojn. Aperis novaj poŝtmark-aŭtomatoj, sed tiuj plej ofte ne funkcias. La dekstrema irlanda registaro intencas imiti la politikon de la eksa brita ĉefministrino Margaret Thatcher [mágret faĉe] kaj privatigi krome la transportsistemon. Laŭ raportoj el Britio, la tiea privatigo kreas kolosajn fuŝaĵojn kaj ĥaoson. Kiom sukcesa estas la libermerkata ekonomio!
| Indekso |
| Aboni al MONATO |
| Flandra Esperanto-Ligo (FEL) |
| Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: junio 2019 |