Rilate Irakon la homaro staras angore antaŭ dilemo, ĉu elekti pacon aŭ militon. Se la dilemo estus vere tia, nek hezito nek angoro praviĝus, ĉar pacon ĉiu deziras.
Tiu ĉi dilemo estas tamen nur ŝajna: antaŭ ĝi la homoj malesperas, ĉar ĉiu sentas, ke elekti inter milito unuflanke (kun tragikaj sekvoj) kaj daŭra subpremado de irakanoj aliflanke prezentas ne vojforkon sed sakstraton.
Tamen elirejo eblas: paca, liberiga, demokratia; elirejo irebla kaj irenda. Solvo baziĝas sur jenaj konsideroj:
1. Antaŭ kelka tempo Usono deklaris, ke, se Sadam ekziliĝus, ĝi konsiderus ne plu necesa militon.
2. Tutmonde politikistoj ne sufiĉe atentis tiun aserton.
3. Laŭ Sadam-biografo (ĝis nun la sola, franca), li estas homo potenciale tre sentema pri tia vivosava perspektivo.
4. Por pli demokratia mondo tre gravas, ke, post Sadam, Irako estu regata ne de alia diktatoro.
Tial aperas alvoko postulanta, ke Unuiĝintaj Nacioj (UN) havu decidan rolon en Irako post Sadam, garantiante dujaran demokratian regadon. Tiel oni klopodas eviti militon, liberigi irakanojn, subteni la rolon de UN, serioze trakti gravan, sindevigan aserton de Usono kaj, finfine, liberigi Usonon de la suspekto, ke ĝi naftocele ekmilitas.
Ĉu fantazio? Neniel. Kredindaj mez-orientaj ŝtatoj kaj fidindaj organizaĵoj diskrete klopodadas rezignigi Sadam-on. Tamen nepras mobilizi tutmondan publikan opinion. Pro tio subtenindas alvoko trovebla (en Esperanto) ĉe www.radikalapartio.org. Ni esperu pri paco.
| Indekso |
| Aboni al MONATO |
| Flandra Esperanto-Ligo (FEL) |
| Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: junio 2019 |