Inter la plej gravaj ortodoksaj festoj estas La Endormiĝo kaj Ĉieliro de la sankta Dipatrino. Dediĉe al tiu grava evento estis konstruitaj temploj en multaj urboj de diversaj landoj. Estis fonditaj monaĥejoj, interalie en Kievo (kieva-peĉera klostro). En la historia centro de Ĥarkov, en la plej antikva strato (fakte, la unua urba strato – la universitata) en 1646 estis konstruita la kirko de la Dipatrina Ĉieliro. Komence ĝi estis ligna, sed en 1685 ĝi estis rekonstruita per ŝtono. Tamen en 1773 ĝi forbrulis. Dum ses jaroj laboris masonistoj, ĉarpentistoj kaj ikonopentristoj – kaj denove la kirko reaperis sur la sama loko. Laŭ onidiroj, la internajn ornamaĵojn parte faris Bartolomeo Rastrelli. En septembro de 1780 ĝi estis inaŭgurita.
Post la rusa-franca milito de 1812, dediĉe al la venko de rusaj milittrupoj, oni lanĉis konstruadon de kampanilo (la popolo poste nomis ĝin „La kampanilo de 1812”). Ĉi tio daŭris pli ol 20 jarojn, kaj finiĝis en 1844. Sur la kampanila supro estis instalita melodie sonoranta horloĝo, kies diametro estas 3,7 m. La minuta montrilo longas 1,5 m. En 1846 la kirko estis promociita al la rango de katedralo.
Post la revolucio de 1917 la katedralo estis fermita (sed ne ruinigita). En ĝi lokiĝis diversaj instancoj, havantaj neniun rilaton al religio. Multe poste oni restaŭris ĝin, enmetis orgenon, kaj lanĉis tie „La halon de orgena muziko” (ĝis nun ekzistantan), doninte al la katedralo novan, jam la trian vivon.
| Indekso |
| Aboni al MONATO |
| Flandra Esperanto-Ligo (FEL) |
| Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: junio 2019 |