Litovio estas tre malgranda lando: proksimume tri kaj duona milionoj da loĝantoj en 2001, sur areo de iom pli ol 65 000 kvadrataj kilometroj. Ĝia popolo estis menciita de Tacito (unua jarcento a.K.), kaj de tiam ŝajnas, ke ĝis antaŭ nelonge, ĝi preskaŭ neniam konis kvindekjaran periodon senmilitan. Estas malfacile por multaj el ni kompreni, ke popolo dum du jarmiloj konis militon en pli-malpli ĉiu generacio.
La aŭtoro donas al ni plejparte la milit-historion de sia lando. Por specialisto pri la spertoj de la nacioj de Eŭropo, tio povas esti tre helpa; kvankam, por ekkoni la popolon, ĝiajn kulturon, kutimojn, ĉiutagan vivon, vivspertojn, ni lernas preskaŭ nenion.
En la libro estas abundaj nigra-blankaj fotoj, kies vidaspekto varias inter bonega kaj malbonega. Grandparte ili aspektas faritaj per fotokopiilo, anstataŭ esti skanitaj laŭ la originalaj fotoj. Rezulte, simplaj linidesegnaĵoj estas klaraj, sed tre ofte kompleksaj fotoj, fotoj de personoj kaj pejzaĝoj, estas malfacile aŭ tute ne distingeblaj.
La libro estas tre bone presita, kaj fortike broŝurita. Por personoj dezirantaj koni la detalan milithistorion de Litovio, ĝi enhavas multe da informoj. Lingve, riproĉinda estas nur misa kompreno pri la uzado de la vorto „la”.
| Indekso |
| Aboni al MONATO |
| Flandra Esperanto-Ligo (FEL) |
| Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: junio 2019 |