Leteroj

Publika sakrado

Dankon pro tiu ĉi raporto de Paul Gubbins (MONATO 2004/1, p. 23), kiu informas pri graviĝanta realaĵo. Mi volas aldoni personan vidaĵeton. Studentino doktoriĝinta ĉe mi, lingvistike, trovis laboron ĉe usona firmao, kies filio en Hajderabado funkciigas similan telefonplusendan centron por servi al usonaj klientoj. Mia studentino havas la taskon instrui la usonan fonetikon al la deĵorantoj.

Ŝi rakontis, ke la klientoj usonaj, kiuj scias, ke temas pri neusonaj laborantoj (ofte inaj), ŝajnas frustriĝintaj pro tiu ĉi al ili stranga situacio kaj abomene sakras. „Hundino” estas nur unu el la facile ripeteblaj sakroj, kiujn ĉi tiuj laborantinoj devas tuttage elteni kontraŭ tiuj salajroj. Tiun ĉi kvalitan aspekton oni eble aldonu al la bildo, kiun strekis por ni Gubbins. Kaj oni devas memori, ke la publika sakrado estas pli akceptata en iuj kulturoj ol en aliaj.