Leteroj

Gravas la vero

MONATO petis, okaze de la 25-jara jubileo, kelkdekon da gravuloj skribi sian opinion pri la revuo (MONATO 2004/03, p. 7). Permesu ankaŭ al mi reagon, kvankam mi ne estas gravulo, sed tamen fidela abonanto de nia magazino ekde la tutunua numero. MONATO estas revuo kun certaj kontraŭusonaj, kontraŭbritaj kaj kontraŭkapitalismaj tendencoj. Tiun politikan linion mi akceptas, ĉar ĉiu redakcio havas la rajton pri siaj opinioj.

Sed kiam nia sendependa magazino fariĝas sendependa de la vero, mi protestas. Jen nur du kriantaj ekzemploj: En 1982-83 Reto Rosetti (RR) plenigis nian revuon per duonveroj kaj malveroj pri la konflikto de la malvinaj (falklandaj) insuloj interalie asertante, ke la brita registaro ne interesiĝis pri paca solvo en Unuiĝintaj Nacioj (UN). Kiam mi demonstris en „letero de la leganto” ke – male – Britio tuj alvokis la sekurecan konsilion de UN, atingis favoran rezolucion, kaj serĉis solvon pere de la ĝenerala sekretario de UN, kaj kiam mi ankaŭ senmaskigis – unu post alia – ĉiujn aliajn asertojn kaj erarojn de RR, nia ĉefredaktoro rifuzis aperigi mian leteron.

Kial? Eble ĉar mi ne estas gravulo kiel RR, sed mi tamen estas spertulo pri internacia juro. Simile, kiam RR en 1991 akre kaj erarige kritikis la tiaman prezidanton Bush (la pli maljunan) rilate al la (unua) golf-milito, mi denove sendis ĝustigan leteron al la redakcio kaj ĝi estis denove rifuzita. Tamen poste mi kamuflis miajn argumentojn kaj analizon kiel eseon, kaj ĝin s-ro Maul bonvole publikigis (Meditado pri mallonga milito, MONATO 1991/05). Sed kial mi restos abonanto? Unue, ĉar mi agnoskas kaj salutas la aŭdacon de nia ĉefredaktoro, due, ĉar mi esperas, ke estonte li iam afable permesos la necesajn ĝustigojn de eventualaj falsaj asertoj.