Leteroj

Demandoj

Leginte la artikolon pri la brita BBC-filmisto kaj polico de Litovio (MONATO 2003/12, p. 21), mi nur havas unu, ne du, naivajn demandojn por starigi:

1) Se litova televida filmisto estus sin direktinta al la polico en Britio, ĉu li povus komprenigi sin de ĝi ĉe la telefono? Ĉu li tuj trovus interpretiston en la policejo, kiu komprenus la litovan kaj tradukus lian plendon, aŭ ĉu li perdus multe da tempo, aŭ eble tute neniam sukcesus komprenigi sin?

2) Se tiu ĉi televidofilmisto iam ektrovus sin maldungita, en la plej kruela mizero, kaj almozpetante en brita urbo, kion li preferus: ke la homoj donu al li iom, aŭ ke ili voku la policon dirante: „Tiu ĝenas min, li taŭzas mian kvieton, ĉu li ne povas mortaĉi silente sen ĝeni la aliajn, mankatenu lin, ke li lasu min trankvile?” Imagu vin momente en lia loko?