Politiko

NORDO-SUDO

Eŭropo plialtigas sian drataron

Fine de 2005 mortis kvar homoj pro kugloj en la nord-afrika urbo Sebto dum sturmo de 500-600 enmigremuloj al la duobla pikdrataro ĉirkaŭanta la urbon. La 6an de oktobro marokaj ĝendarmoj pafmortigis aliajn ses, kiuj klopodis transsalti la drataron de Melilo, la alia hispana kolonio en Nord-Afriko. Dum deko da tagoj la salt-atakoj fare de centoj da afrikanoj fariĝis ĉiunoktaj kaj en diversaj okazoj dekoj da homoj, eĉ 350 samtempe la 2an de oktobro, sukcesis eniri en la hispanajn posedaĵojn, taksatajn la pordo de Eŭropo kaj bileto al malpli manka vivo.

Kvankam sturmoj ne estas novaj, ilia plioftiĝo kaj la amasiĝo de la partoprenantoj surprizis la hispanajn aŭtoritatojn. La fonaj kaŭzoj estas klaraj: la lasta Informo pri la Homa Disvolvo de Unuiĝintaj Nacioj montras, ke en la subsahara Afriko vivas 100 milionoj pli da homoj en ekstrema malriĉeco ol en 1990. Pli proksima kaŭzo estas la kreskanta premo de Maroko kontraŭ tiuj homoj, kiuj amasiĝas en aĉaj kampadejoj proksimaj al Sebto kaj Melilo, sen manĝaĵoj, akvo kaj kuraciloj, kiel denuncadas de la komenco de la jaro la neregistara organizaĵo SOS Rasismo kaj kiel publikiĝis en la Informo 2005 de la Hispana Komisiono por Helpo al la Rifuĝintoj. Nelaste, ankaŭ la plialtigo de la duobla drat-barilo, kiu ĉirkaŭas la du urbojn de 3 al 6 metroj, komencita antaŭ kelkaj monatoj, certe ludas rolon.

Al la sturmoj, kaj sinsekvo de 10 mortigoj (14 laŭ neoficialaj fontoj) kaj centoj da vunditoj, la hispana registaro premis la marokajn aŭtoritatojn. Eŭrop-Uniaj helpoj kun valoro de 40 milionoj da eŭroj promesitaj antaŭ du jaroj estis tuj malblokitaj, kaj por la unua fojo Maroko aplikis la hispan-marokan traktaton de 1992, per kiu Maroko devigas sin reakcepti la elmigrintojn el triaj landoj enirintaj Hispanion tra ĝia teritorio. Unua grupo de 70 homoj flugis al Tanĝero jam en la 6a de oktobro.

Elmigrintoj kontraŭ enmigrantoj

Tamen Maroko komencis apliki novan politikon al la enmigrintoj. Anstataŭ veturigi ilin ĝis la norda landlimo kun Alĝerio, ĝi forlasis centojn da homoj en la dezerto. Kunlaborantoj de Kuracistoj Sen Limoj trovis pli ol 500 homojn 30 km for de la urbo Ajn aŝ-Ŝuatir, en dezerta limregiono kun Alĝerio la 7an de oktobro. La neregistara organizaĵo klarigis, ke inter tiuj homoj troviĝis infanoj, gravedulinoj kaj tre gravaj vunditoj, kaj ili havis nek manĝojn nek akvon. Laŭ SOS Rasismo kaj Prodein – konfirmintaj la novaĵon – mortis 24 homoj el tiu grupo. Aliaj denuncoj venis pri forlaso de aliaj grupoj en neniejo apud Maŭritanio, kaj ankaŭ Fronto Polisario asertis, ke Maroko forpelis 80 elmigremulojn trans la muregojn, kiuj meze de la dezerto rolas kiel fakta limo inter ĉi tiu gerila teritorio kaj la marokaj okupaciantoj de Okcidenta Saharo.

Tiuj kontraŭhomaj agadoj de la maroka registaro metis la hispanan registaron en tre embarasan situacion, kaj laŭtigis la voĉojn de la kolektivoj kontraŭaj al la enmigro-politikoj de la lastaj hispanaj registaroj. La prezidantino de la Patrinoj de la Majo-Placo, Hebe Pastor [ebe pastór] de Bonafini, sendis malfermitan leteron al la prezidanto de la hispana ekzekutivo, José Luis Rodríguez Zapatero [ĥosé lŭis rodriges sapatero], pri la agado de lia registaro pri la amasaj alvenoj de afrikanoj al Sebto kaj Melilo. En ĝi ŝi memorigis, kiel miloj da hispanoj estis akceptitaj de Argentino, kiam ili fuĝis de la malsato post la hispana milito. Ankaŭ por multaj hispanoj, mem spertintaj elmigradon al aliaj landoj, la nunaj okazaĵoj kreas akrajn konscienc-riproĉojn. Entute, en la lastaj dek jaroj mortis 1400 homoj klopodantaj eniri Hispanion, laŭ registaraj fontoj. Tamen, laŭ informoj de Kuracistoj Sen Limoj, la nombro altiĝas ĝis 6300.

Afriko neglektita

Malsato minacas kvin milionojn da homoj en Sahelo, laŭ kalkuloj de la Nutraĵa kaj Agrokultura Organizaĵo de UN. Ĝin kaŭzas fatala kombino de pluv-manko kaj akridoj. Kiam antaŭ unu jaro plago de migrantaj akridoj neniigis 4 milionojn da hektaroj en Maŭritanio, Senegalo, Malio, Niĝero kaj Ĉado, kelkaj jam prognozis intensan migro-ondon en 2005: „Oni ne volis doni la necesan helpon ĝustatempe, do ili devos pagi la fakturon per elŝipiĝo,” tiam deklaris maroka funkciulo, antaŭvidanta multobliĝon de la dramaj provoj transiri la Ĝibraltaran markolon aŭ eĉ la oceanon ĝis la Kanariaj Insuloj per boataĉoj.

Nur el Malio, la akridoj, kapablaj forgluti en unu tago kvanton egalan al sia propra pezo, neniigis unu milionon da hektaroj. De la 900 subsaharanoj loĝigitaj meze de oktobro en la Centro de Portempa Restado por Enmigrintoj de Melilo, 35 % estis maliaj. Sed la mizero estas ĝenerala en aliaj landoj: el la 674 milionoj da subsaharanoj nombritaj en 2003, 46 % travivas per malpli ol po unu dolaro tage, laŭ la Monda Banko.

Ekonomia kresko

Ĝuste la hispana ministro pri Internaj Aferoj, José Antonio [ĥosé antonjo] Alonso agnoskis, ke „misfunkcias la internacia politiko pri helpo al Afriko.” Tamen li ne parolis pri la propra hispana politiko, kiu tre foras de la fama celo de la 0,7 % de la malneta enlanda produkto (MEP): malgraŭ la granda ekonomia kresko de la 80aj kaj 90aj jaroj, la helpo por disvolvado falis je 20 %, kaj tre aparte dum la jaroj de la dekstra registaro de la Popola Partio, kiu, laŭ Intermón Oxfam, reduktis la investojn ĝis 0,23 % de la MEP. Krome, la hispanaj investoj por disvolvado ĉiam prioritatigis Sud-Amerikon, anstataŭ la najbarajn sudajn landojn. Plie, laŭ raporto de OneWorld, Hispanio estas la lando de la Organizaĵo por Ekonomiaj Kunlaboro kaj Evoluigo kun la plej granda procento de helpo ligita al propraj komercaj interesoj: la t.n. kreditoj FAD, kiuj tiom ete helpas la disvolviĝantajn landojn kaj ja impulsas la komercan ekspansion de la hispanaj entreprenoj.

Kiu semis venton, rikoltis fulmotondron.