Leteroj

Buĉado de la angla

Rilate al la artikolo de ĉefredaktoro Stefan Maul en la januara MONATO (p. 5) la subskribinto havas du komentojn.

La sufikso „in”: Kial germanoj havas tiun frenezan emon emfazi la sekson, kvankam fakte temas pri titolo, pozicio aŭ profesio? „Karaj kuncivitaninoj, karaj kuncivitanoj!” oni ja aŭdas en la germanaj televido kaj radio. Ĉiu tamen scias, ke la popolo konsistas el homoj de ambaŭ seksoj kaj ĉi tie la emfazo kuŝas sur civitaneco, ne sur la maskleco aŭ ineco. Stefan Maul skribas tute normale, ke Angela Merkel estas „partiestro”, sen ajna inumado. Bedaŭrindas, ke la protokolo-oficejo en Berlino decidis pri la titolo de federacia kanceliero favore al la ina formo. Ĉu „Anĝelino” mem postulis tion? Kion ajn la etiketo kaj lingvouzo en Francio diktas en oficialaj situacioj, francaj virinoj certe ĉi-koncerne ĉiam havas komplekson pri sekso. Demandite: „Vi estis instruisto, ĉu ne?”, francino respondis: „Ne, mi estis instruistino.” (Ĉiuj nefrancaj esperantistoj en la ĉambro ridis.) Frazoj kiel: „Ŝi estas fizikistino” aŭ „D-rino M. faris prelegon” estas do sinklarigaj.

Due, la prononco: Kvankam angle la vorto angel (anĝelo) estas prononcata [ejnĝl], la nomo Angela kaj la usona urbo Los Angeles tute ne enhavas tiun sonon [ejn]. La vokalo estas pli proksima al la sono [a], ol al la sono [e]. Mi spertas etan naŭzoŝokon, kiam ajn mi aŭdas germanojn prononci la nomon de tiu usona urbo (eĉ homoj kun bonaj ĝeneralaj scioj pri la angla ne kapablas fari tion). Mi dubas, ĉu eĉ eblus instrui la prononcon de la angla al la „adorantoj de la angla lingvo”, ĉar ili gaje kaj konstante daŭrigas la buĉadon kaj misuzon de la angla, ĝis plena nerekoneblo en la adorata de ili lingvo.