Leteroj

Bato sub la zono

Min tre konsternis la batoj sub la zono de Gerrit Berveling kontraŭ la kandidatigo por la Nobelpremio pri paco de la konservativa (?) parlamentanino Ayaan Hirsi Ali (MONATO 2006/3, p. 11). Mankas konvinkaj argumentoj, abundas vortoj kaj esprimoj nutritaj de negativaj emocioj.

Ne gravas scii, ĉu oni povas cirkumcidi virinon aŭ ne, gravas la pacema batalo de viktimo kontraŭ tiu grava mutilo. Krome, en intervjuo ŝi akcentis, ke temas pri origine afrika kaj do ne islama kutimo. Tamen ŝi firme batalas kontraŭ la subpremado de la virino en diversaj islamaj kulturoj. Ŝi kaj Theo van Gogh surbaze de esprimlibero klarigis sian opinion pri certaj aspektoj de islamo. Se vi aŭ mi ne plu rajtas esprimlibere klarigi propran opinion, ni tuj forĵetu la akiraĵojn de la klerismo kaj de la demokratio. Krome ĉiu, kiu opinias, ke oni insultis aŭ provokis lin, rajtas plendi en (internacia) tribunalo.

La nederlandaj gazetaro kaj televido malkovras klare, kion vere malŝatas multaj nederlandanoj pri Hirsi Ali. Unue, ŝi kaj Theo malkaŝe diras, kion iliaj samlandanoj pensas, sed pro historiaj kialoj (la tiel nomata senlima nederlanda toleremo) ne kuraĝas laŭte esprimi. La plej grava kialo tamen estas, ke Ayaan iĝis „religia malfidelulino”. Multon anoj de religio povas pardoni, sed ateismon ... Imagu, ateisto, kiun oni kandidatigas por la Nobelpremio pri paco. Sufiĉas rigardi nomojn kiel Henry Kissinger, Yasser Arafat, Wangari Maathai aŭ Lech Wałęsa por konstati, ke Berveling eble pravas. Anstataŭ Hirsi Ali oni kandidatigu la „pian” Condoleezza Rice. Oni laŭdas ŝiajn insultojn kaj provokojn kontraŭ la Internacia Rajtaro, aplaŭdas por la bombardadoj kontraŭ senkulpaj civitanoj de islamaj landoj kaj pardonas la turmentojn kontraŭ „teroristoj” en koncentrejoj, kiel tiuj en Guantanamo, Abu Ghraib, ktp, ktp.

Aldone kelkaj saĝaj vortoj de Salman Rushdie: „En la nomo de dio, iomete ni malfermu la kosmon!”