Leteroj

Modernaj komunikiloj, ĉu fideblaj?

Mi legis en MONATO 2006/5, p. 5, la enkondukon de Stefan Maul pri modernaj komunikiloj. Mi ne estas tiel entuziasma kiel li, almenaŭ pri la nuntempo. Fakte, la aferoj estas simplaj, sed nur kiam ĉio bone funkcias. Kiam io neatendita okazas, la aferoj subite komplikiĝas.

Ĉar tiuj teknologioj estas novaj, problemoj aperas de multaj flankoj: presiloj, virusoj, spamo, obstakloj vole enmetitaj de fabrikistoj por instigi al aĉetado de nova versio, nekompreneblaj helpiloj ... ofte mankas la cirkonstancoj, por ke ĉio iru glate, kaj la infero ekas ... Fakte, nur tiuj, kiujn ĉirkaŭas komunumo de uzantoj (entreprenoj, studentoj, grandaj asocioj ...) povas elturniĝi, sed por izolitoj tio pli malfacilas ...

Estas ne nur teknikaj problemoj, sed ankaŭ homaj kaj sociaj: Posedi rimedojn por sendi rapide multajn mesaĝojn ne donas garantion, ke ĉe la alia fino homoj havas tempon kaj bonvolon por legi ilin, des pli ke la akceptado ofte daŭras pli longe ol la sendado, ĉefe por tiuj kiuj ne estas ekipitaj de rapida retkonekto. Ofte mi devas atendadi dek minutojn por ricevi (pli malpli) amuzan ŝercon en megabajta dosiero, kaj mi malbenas la sendinton, se mi ne tutsimple enrubujigas la mesaĝon.

Ofte, kiam asocio uzas retpoŝton por organizi kunvenon, la duono de la korespondantoj konfesas, kiam respondeculo finfine alvokas ilin telefone, ke ili ne havis tempon por legi la mesaĝon, ke ilia leterkesto estis plenŝtopita aŭ ke ĵus estis problemeto pri la komputilo ...

La novaj teknologioj hodiaŭ ne estas tutpretaj, kaj dezirindas, ke baldaŭ ili estu ...