Leteroj

La dilemo de la homaro

Pli kaj pli evidentiĝas, ke granda parto de la homaro jam rezignis akiri veran demokration, tio estas politikan kaj ekonomian demokratiojn. Decidojn ne vere faras la ŝtatanoj aŭ popolanoj, sed pli kaj pli senĝene la posedantoj de grandaj entreprenoj kaj entreprenĉenoj. La demokratiaj ŝtatoj permesas al siaj anoj liberajn elektojn kaj balotojn, sed la elektitoj ne plu traktas serioza la volon de la balotintoj. Gravas nur la bonfarto de la entreprenposedantoj (grandakciuloj). Tiuj jam mondskale agas, dum la plej granda parto de la homaro ankoraŭ pretas senhelpe subiĝi naciajn kaj regionajn malefikajn decidojn. La tiel nomata tutmondigo evidentiĝas esti nenio alia ol subordigo al la interesoj de la restinta granda potenco Usono.

La sola kontraŭstaro venas de islamaj popoloj, kies estroj decidas laŭ la volo de dio. Sed la volon de dio ne eblas regi aŭ pridemandi, do restas nenio alia ol la plenumo de la volo de la potencohavantoj. Kaj jen kia koincido. Tiel ne eblas veni al vera demokratio, sed nur al sufero kaj detruo.

Nur demokratiaj decidoj surbaze de raciaj kaj science bazitaj komunutilaj agoj gvidos al bonfarto de la tuta homaro. Sed ŝajnas, ke la homaro ne (plu) volas tion. Kiel estus cetere klarigeble, kial tiel multaj admiras religiajn gvidantojn, kiuj neniam kontribuis al progresigo de demokratio, sed male al stagnigo kaj eĉ malprogresigo.