Politiko

KOSOVO

Lasta manovro

La nova konstitucio de sendependa Serbio, voĉdonita antaŭ nelonge, apenaŭ diferencas de la malnova. Tamen en la enkonduko ĉi-foje estas substrekite, ke Kosovo plurestas integra parto de Serbio. Tiamaniere la „demokrataj” gvidantoj en Serbio esperis pri popola apogo por la venontaj ĝeneralaj balotoj. Tamen nur malmulte da serboj voĉdone subtenis la novan konstitucion. Ili komprenis, ke la nova reĝimo ne multe diferencas de tiu de Milošević.

Por albanoj en Kosovo, konsistigantaj 93 % de la loĝantaro de la provinco iam aŭtonoma en eksa Jugoslavio, la referendumo estis ne nur granda provoko naciisma fare de serboj, sed ankaŭ lasta manovro de regantoj en Beogrado por savi tion, kio saveblas, kaj por prokrasti la difinon de la statuso de Kosovo. Tiu ĉi difino, longe atendata, ebligus al Kosovo pluevoluigi sian ekonomion kaj prosperigi la vivon de siaj loĝantoj. Aktuale Kosovo rajtas nek akcepti fremdajn investojn, nek administri siajn financojn, nek aliĝi al internaciaj organizaĵoj. Difino de la statuso de Kosovo ankaŭ malpliigus la elspezojn de la internacia komunumo kaj ĝia administracio kaj armeo.

Sange aŭ pace

Notindas, ke ĉiuj eksaj respublikoj de Jugoslavio jam sendependiĝis, ĉu sange (Slovenio, Kroatio, Bosnio kaj Hercegovino), ĉu pace (Makedonio kaj Montenegro). Kosovo, tamen, kun loĝantaro plejmulte neslava kaj la tria plej granda en eksa Jugoslavio, ankoraŭ ne sendependiĝis. Prezidanto Tadić de Serbio, demandite, kial Montenegro rajtas sendependiĝi, dum Kosovo ne, deklaris simple, ke Kosovo diferencas de Montenegro. Simile la ĉefministro de Serbio Koštunica, konata kiel naciisto, klarigis plurfoje, ke Serbio ne povas cedi 15 % de sia teritorio (do Kosovon). Li forgesas, ke albanoj inter 1878 kaj 1945 devige cedis al serboj ĉirkaŭ 50 % de siaj etnaj teritorioj.

Kiel ajn, la difino de la statuso de Kosovo, kvankam denove prokrastota, fine solviĝos favore ne nur al albanoj, sed ankaŭ al aliaj malplimultoj en la regiono. Sendependa Kosovo, eĉ sen propra armeo, propra ministrejo pri eksteraj aferoj, sidloko en Unuiĝintaj Nacioj kaj aliaj internaciaj organizaĵoj, fariĝos tamen stabiliga kaj trankviliga faktoro en Balkanio. Tiel ĝi estos malfermita egale al Serbio kaj Albanio kaj pace kunvivos kun ĉiuj najbaraj balkanaj landoj.