Leteroj

Kiu estas humanisto?

Kurioze sonas la invito de Paul Gubbins (MONATO 2007/2, p. 6) al Gbeglo Koffi eniri la rotojn de humanistoj. Kiu ne konsentus kun tiu invito? Sed strangas la implicita difino de humanisto, kiu, laŭ li, estas „tiu, kiu en sia vivo centras homojn, ne diojn; racion, ne superstiĉon; faktojn, ne fantaziojn”. Ĉu Thomas More kaj Erasmo (kaj cent mil aliaj) estis humanistoj senraciaj, fordonintaj sin al fantaziaĵoj? Krome: kiam intelektulo kaj nenaiva homo el skeptikeco aŭ dubemo ascendas al „dikredo”, kiel certas Gubbins, ke tiuj ĉi rezignis racion por fantaziaĵoj? Kaj ĉesis esti humanistoj? Ĝusta difino pri „humanisto” implicas uzadon de la tuta racio ĝisfunde. El tiu Gubbins-a difino pri „humanisto” likas, certe senintence, pli ol aplombo, io malrespekta al homoj sincere serĉantaj aŭ racimotivitaj dikredantoj.