Enkonduko

Disfalema alianco

Kiam la usona prezidanto George W. Bush [ĝorĝ dablju buŝ] planis sian kriman militon kontraŭ Irakon, li serĉis komplicojn. Tiun bandon eŭfemisme li nomis „alianco de bonvoluloj” – pli trafe oni devus diri „alianco de supluloj”. Fine membris 36 registaroj en tiu bando; ni ne parolu en tiu ĉi kunteksto pri ŝtatoj, ĉar en multaj el la koncernaj landoj la popolo plimulte kontraŭis la decidon de siaj registoj. Unu el la plej suplaj estis la brita ĉefministro Tony Blair [teŭni blea]; sed nun li anoncis retiri siajn trupojn el Irako, kiel antaŭ li faris jam 14 aliaj komplicoj. Malfrue ankaŭ Blair perceptis, kion ni ordinaraj homoj dekomence diris, nome ke en tiu milito oni ne povas venki, sed nur provoki intercivitanan militon. Sed Bush mem kredas, ke li devos nur sendi pliajn 21 500 soldatojn al Irako por tamen venki, kvankam eĉ liaj propraj konsilantoj de tiel nomita Baker-komisiono rekomendis retiri la usonajn trupojn.

Kiam mi legis, ke do ankoraŭ soldatoj el 22 landoj militas en Irako, mi tre miris pri tiu nombro. Mi havigis al mi liston de tiuj landoj – kaj eĉ pli miris. Nur el 5 landoj venas 1000 (Kartvelio) aŭ pli multaj soldatoj: 130 000 el Usono, 7100 el Britio, 2300 el Suda Koreio kaj 1240 el Aŭstralio. Ankaŭ Suda Koreio, cetere, intencas redukti siajn trupojn. Pollando disponigis 900 kaj Rumanio 754 soldatojn. Danio intencas retiri siajn 463 batalantojn. Restas 300 el Salvadoro. Kaj la aliaj? Mi demandas min, kiujn aliajn gravajn taskojn, krom komplezi al Bush, povas plenumi 150 soldatoj el Azerbajĝano aŭ Albanio, kion faras 125 el Latvio, 120 el Bulgario kaj 100 el Ĉeĥio aŭ Mongolio? Sekvas Litovio (50), Armenio (46), Bosnio-Hercegovino (36), Estonio (35), Makedonio (33) kaj Kazaĥio (23). Fine restas Moldavio kun 12 (supozeble unu generalo kaj unu oficiro kun siaj servistoj, ŝoforoj kaj kuiristo). Vere impona alianco, ĉu ne? Sed la bonvolaj registoj de tiuj landoj fiere povas diri: „Ni helpis liberigi la irakan popolon!” Ke pro tiu bonvolemo mortis dekmiloj da irakanoj kaj ankoraŭ ĉiutage suicid-atenculoj murdas ĝis 100 civitanojn aŭ eĉ pli multajn, tio ĝenas nek la usonan prezidanton nek liajn komplicojn. Ĉu neniu punos ilin?

Sincere via