TurismoFINNLANDONanoq la unua arkta muzeoDum siaj longaj vojaĝoj, ekspedicioj kaj restadoj en borealaj regionoj, kiuj daŭris 25-30 jarojn, finno Pentti Kronqvist lernis profunde respekti kaj admiri loĝantojn en Kanado kaj Gronlando, kiuj vivas en naturkondiĉoj ne elteneblaj por homoj el la sudaj mondpartoj. Ni ofte nomas ilin eskimoj, tamen ne ĉiuj el ili ŝatas tiun nomon. Ĝi devenas de indianaj lingvoj kaj signifas „manĝantoj de kruda viando”. Tial prefere ni nomu ilin inuitoj (la solaj homoj). Antaŭe en ties regionoj ili ja ne renkontis aliajn homojn, kiam la „blankuloj” ĉiam ankoraŭ ne interesiĝis pri ili. Kronqvist ekdeziris fondi muzeon kaj studcentron pri la arktaj regionoj kaj ties loĝantoj. Li entuziasmigis siajn geamikojn kaj kune ili kreis la muzeon Nanoq (blanka urso), inaŭgurita en 1991 apud la okcidentfinna, parte svedlingva urbo Pietarsaari/Jakobstad. La muzeon oni konstruis ĉefe el torfo laŭ la ekologiaj tekniko kaj modeloj, uzataj de inuitoj mem. Ĝi bone kaŝiĝas en sia arbara kaj roka ĉirkaŭaĵo. La muzeo nuntempe posedas pli ol mil librojn pri Arkto, filmojn kaj fotojn pri inuitoj, faritajn de Kronqvist mem, aŭtentajn manlaboraĵojn, vestaĵojn, fiŝkaptilojn kaj aliajn ĉasilojn, objektojn de la ĉiutaga vivo kaj memoraĵojn de famaj ekspedicioj malsukcesaj aŭ bonŝancaj ekde la 18a jarcento. Ĝi estiĝis grava studcentro por en- kaj ekster-landaj esploristoj. Kortuŝa kaj admirinda estas la kolekto de multformaj skulptaĵetoj el steatito. Oni povas konatiĝi ankaŭ kun inuitaj ritoj, tomboj, kaptado de fokoj, kaptado de balenoj en la 16a kaj 17a jarcentoj, kiu ne endanĝerigis la specion. Apud la enirejo de muzeo staras figuro de impona blanka urso. Ĉirkaŭ ĝi viziteblas diversaj dometoj el torfo. Oni povas ankaŭ refreŝigi sin en la kafejo. Sian aŭton oni tamen lasu en parkejo, kiu situas iom pli fore. Al la muzeo oni venas piede laŭ pado inter rokoj kaj pinoj de la Botnia Golfo. Saliko
|