Politiko

PORTUGALIO

Diantoj ... kaj dornoj

Post 48 jaroj da diktatoreco la portugala popolo finis la faŝisman reĝimon la 25an de aprilo 1974 per sensanga revolucio. Portugaloj nomas ĝin la „Dianta Revolucio”, ĉar la popolo enmetis diantojn en la pafilojn de la soldatoj.

Pasis 33 jaroj. La portugala popolo starigis demokratian socion, kaj la lando estas membro de Eŭropa Unio. Tamen, ĉefe de antaŭ du jaroj, la signoj pri politika retroiro estas maltrankviligaj. Portugaloj vidas iom post iom, kiel estas detruataj libereco kaj demokratio. Tio ne estas troigo. Diktatoroj estas polpoj, kapablaj alivestiĝi, kiuj kreskas rapide, etendante siajn tentaklojn sur la tutan socion ĝis en la personan vivon de ĉiu.

Korupto disvastiĝas tra la socio. Skandaloj enormaj koncernis ĉefe politikistojn, privatajn universitatojn kaj futbalestrojn. Senlaboreco kreskis ĝis preskaŭ duonmiliono da homoj, kaj estas pli ol unu miliono da personoj, kies laborkontraktoj estas limdatigitaj.

Infankrimuloj eskapas de la justico. En lando, kie koruptuloj kaj infankrimuloj estas apenaŭ punitaj post multaj jaroj da tribunalaj sesioj, amaskomunikiloj ĵus sciigis, ke sinjorino 76-jaraĝa estis akuzita pro ŝtelado de haŭt-kremo kun valoro de 3,99 eŭroj. La sinjorino laŭdire tion faris post reveno de kurackonsulto en la Portugala Instituto Kancerologia. Tro da rigoro por etaj krimoj, malrigoro por veraj krimuloj.

Armil-komercado

Antaŭ nelonge la amaskomunikiloj suspektis, ke la licenciiĝo de la ĉefministro José Sócrates [ĵuzé sókrates] kiel inĝeniero estis plenumita iel strange. Sócrates, membro de la Socialista Partio, ne finis la superan kurson pri inĝenierado pro manko de kvin fakoj. Fine li akiris la kvin fakojn en Universidade Independente, privata universitato akuzita pro interligo kun armil-komercado.

La amaskomunikiloj dubis pri la sukceso en la kvin fakoj, i.a., ĉar kvar el ili li akiris la saman jaron kun la sama profesoro. Ankaŭ estas datoj, kiuj ne koincidas kun la licenciiĝo. Cetere telefonvokoj el la registaro provis timigi ĵurnalistojn kaj dokumentoj mistere malaperis. Mokas televidaj humuristoj, ke la ĉefministro estas falsa inĝeniero.

Al la portugala popolo ne gravas, ĉu la ĉefministro estas aŭ ne estas inĝeniero. Gravas, ke li prezentis identigilajn paperojn en la parlamento kvazaŭ inĝeniero, kiam li ankoraŭ ne havis la licencion. Ankaŭ gravas, ĉu li honeste plenumis sian studprogramon.

Anekdoto

Estas aliaj, rilataj aferoj. Instruisto Fernando Charrua [fernándu ŝaĥúa], kiu laboris dum 19 jaroj en la Ĝenerala Estraro pri Edukado de la Nordo, kaj membras en la Socialdemokrata Partio, okupiĝis ĝis antaŭ nelonge pri rekonado de licenciiĝoj kaj aliaj studgradoj en tiu ŝtata institucio.

Kiel normala portugalo li rakontis anekdoton pri la ĉefministro al kolego. La kolego sciigis la estrinon, kiu suspendis la instruiston. Poste la ministrejo pri edukado nuligis la suspendon, sed irigis la instruiston al la mezgrada lernejo, kie li laboris antaŭ 20 jaroj. La anekdoto temis pri la neinĝeniereco de Sócrates. La kazon diskutis la portugala parlamento, kies deputitoj, de ĉiuj partioj, unuafoje interkonsentis pri io: nome, ke la registaro faligas la liberon en Portugalio.

Ĵurnalistoj, instruistoj, kuracistoj, esplorpolicistoj kaj ĝenerale la profesiuloj bone funkcias en Portugalio. Tamen ne estas facile bone labori, kiam la institucioj estas plenaj je polpaj tentakloj. Kelkaj blogoj en Portugalio estas kontrolataj de la polpo. Se iam mi malaperos el la reto, sen antaŭa informo, bonvolu suspekti.

Ĉi tiuj situacioj eble estas komunaj en aliaj membroŝtatoj de Eŭropa Unio. Ĉu pro tio la eŭropaj popoloj dubas kaj ŝanceliĝas pri subskribado de la Konstitucia Traktato en ĉi tia Eŭropo?