Enkonduko

Veter-bilanco

En la maja numero mi rezonis pri la klimatŝanĝiĝo kaj eventualaj sekvoj por mi persone en nia mez-eŭropa regiono (MONATO 2007-5, p. 7). Inter alie mi timis, ke abeloj vekiĝos tro frue el vintra dormo, ne trovus nutraĵon kaj sekve mortos. Pro tio – sekva timo – ili ne fekundigos nian pomarbon, tiel ke ni ne kolektos fruktojn. Alia timo estis, ke abundos plagaj insektoj. Nun, en la eŭropa aŭtuno, estas tempo, por fari bilancon. Kaj jen, ĝi estas ne tiom negativa, kiom mi timis. Ekzemple ni havis ĉi-jare neniun plagon de vespoj kaj kuloj. Jes, jen kaj jen aperis insektoj, kiujn ni neniam antaŭe vidis aŭ eble konis nur el mediteraneaj landoj, sed ili ne multis. Abeloj eksvarmis ĝustatempe kaj trovis abunde nektaron; nia pomujo estis plenplena de floroj kaj en aŭtuno havis tiom da fruktoj, kiom neniam antaŭe, tiel ke pluraj branĉoj rompiĝis pro la pezo. Ni ankaŭ ne devis (alia mia tiama timo) terure ŝviti dum la tuta jaro.

Certe, la prognozoj pri la klimat-ŝanĝo estis trafaj: preskaŭ ĉiun monaton meteologoj informis pri rekordaj temperaturoj („plej varma marto de post ... iu jaro”). Ni havis varmegajn, sekajn periodojn, sed ankaŭ pluvoplenajn periodojn kun agrablaj temperaturoj. Vero estas ankaŭ, ke veter-fenomenoj estis pli ekstremaj ol antaŭ jardekoj. Precipe oftiĝis pluvegoj, por kiuj germanaj meteologoj inventis novan nocion „Starkregen” ([ŝtarkregen] = forta pluvo), oftiĝis ŝtormoj kaj fulmotondroj dum monatoj, kiuj antaŭe havis stabilan veteron. Tamen preskaŭ estis nur lokaj inundoj kaj ne tutregionaj, kiel oni timis antaŭe. Kaj aliflanke estis mirige, kiom ŝanĝiĝis la libera naturo. Tie aperis abunde plantoj kaj floroj, kiujn parte mi memoris nur el mia junaĝo kaj kiujn intertempe estis sufokinta nia civilizacio. Pro la tre varma vetero kun sufiĉe da pluvakvo ili krome kreskis gigante. Sed en meza Eŭropo ni ne suferis pro troa varmego kiel en sudo de la kontinento, kie forbruliĝis tre vastaj arb-areoj.

Kion do konkludi el tiu miksita bilanco? Certe ni povas ĝoji, ke la klimatŝanĝiĝo alportas ankaŭ agrablajn sekvojn, almenaŭ por meza Eŭropo. Sed ĉu pro tio ni povas esti kontentaj aŭ eĉ aserti, ke la klimatŝanĝiĝo ne estas tiom danĝera, kiom oni asertas, ke simple la vetero kapricas kiel ĉiam? Tio sendube estus tro naiva konkludo.

Sincere via