Inter novembro 1938 kaj aprilo 1939 la hungara registaro nazieme per la helpo de Hitler ricevis ĉeĥoslovakan teritorion kun 1,6-miliona loĝantaro, el kiuj malpli ol la duono estis etne hungaroj. Post la malvenko de nazia Germanio la plimulto el ili ne ricevis la ĉeĥoslovakan civitanecon, krom se ili montris fidelecon al la Ĉeĥoslovaka Respubliko. Ĉirkaŭ 30 000 memvole migris al Hungario; aliaj deklaris, ke ili estas slovakoj. Ĉirkaŭ 25 000 estis forpelitaj al Hungario pro militkrimoj kaj kunlaboro.

Plie dum 1947 per kvarpotenca (usona, sovetia, brita, franca) konsento okazis loĝantar-interŝanĝo de 70 000 homoj. Tiu cifero kompareblas kun la forpelo de 3 milionoj da etnaj germanoj (preskaŭ la tuto) el Ĉeĥoslovakio kaj 240 000 el Hungario. En 1948 la ĉeĥoslovakaj hungaroj rericevis siajn civilajn rajtojn.

Maljusteco estas ia kolektiva puno. Tamen post 60 jaroj ne eblas politike aŭ praktike nuligi la dekretojn de Beneš. La slovakoj, kiuj defendas la dekretojn, kaj la hungaroj, kiuj postulas ilian nuligon, estas malbonemuloj. Ni ne deziras ilin sur la paĝoj de MONATO.

Peter BOWING

Hungario

Tiu ĉi artikolo povas esti libere kopiita aŭ tradukita por nekomercaj celoj, se oni mencias la fonton: Artikolo de Peter Bowing el MONATO (www.monato.be).

Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: 2019-04-17