Leteroj

Jen ne pastra tasko

En sia artikolo Surrealismo, surrealismo (MONATO 2008/3, p. 10-11) Petro Desmet' skribas: „Ankaŭ la mallibereja pastro okupiĝas pri neniu. Nur la trian tagon, post senĉesa petado, petegado, li montris sin du minutojn, kaj poste tute ne plu. Mi ĉeestis lian kristnaskan servon, kiu estis tre bona, sed nun mi kakos sur lin.”

Kial tia negativa reago? Laŭ mia ioma sperto pri tiaĵoj la pastro estas petata ankaŭ kaj precipe pri aferoj ne rilataj al sia tasko: religia – kaj sakramenta – servo al la petantoj. Certe, el tio povas konkretiĝi ankaŭ homa komforto por la enkarcerigito. Sed povas ankaŭ okazi, ke li altiriĝas al interesiĝo kaj partopreniĝo en la eventoj juraj kaj justicaj. Tiuokaze li scias, ke tio ne estas lia tasko, kaj ĝenerale pri tio li estis avertita de severaj reglamentoj kaj leĝoj kaj spertoj, eble malagrablaj.

Eble Petro Desmet' seniluziiĝis pri la pastro pro kaŝita, kaj nekontentigita, homa espero ricevi plurflankan helpon, kiun li certe bezonis en tiuj tragikaj cirkonstancoj. Kompreneblas lia reago, kaj same kompreneblas la konduto de la pastro. Kiam senkulpeco evidentiĝos, klariĝos ankaŭ la animo de amiko suferanta, kiu nun sciu ke ni solidaras kun li.