En suda Serbio, proksime al la urbeto Kuršumlija, je ĉirkaŭ 90 kilometroj de la urbo Niš, troviĝas rimarkinda miraklo de la naturo. Ĝi estas konata sub la nomo Diabla Urbeto. Temas pri 202 ŝtonkolonoj, kiuj altas de 2 ĝis 15 metroj kaj larĝas de duona metro ĝis tri metroj. Cetere, tio estas naturfenomeno unika en Serbio kaj tre malofta en la mondo.

Ŝtonkolonoj ekestis sekve de erozio sur tereno de malkompakta grundo. Iam tiu tereno estis centro de vulkana aktivado. Tamen homo estas „krimulo”. Oni detruis arbaron, kaj rezulte de la akvoefiko dum centoj da jaroj estiĝis ŝtonturoj. Sur iliaj pintoj staras ŝtonĉapoj, kiuj servas kiel pluvombreloj, sed la akvaj torentoj plu alportas teron, kaj la kolonoj plialtiĝas.

Pro siaj nombro, grandeco kaj stabileco la Diabla Urbeto estas la plej konata natur-monumento de tiu speco en Eŭropo. Ĝi estas proklamita kiel nacia naturvaloraĵo de eksterordinara graveco kaj troviĝas sub ŝtata protekto.

Apud la neordinara ŝtonurbeto ekzistas du mineralaj fontoj. La unua, en Diabla Kanjono, estas tre acida (pH 1,5) kun alta enhavo de mineraloj (15 g/l), kaj la dua fonto, nomata Ruĝa Fonto (pH 3,5), estas kun malalta enhavo de mineraloj (4372 mg/l). La mineralakvo el ambaŭ fontoj estas tre utila por kuracado de diversaj malsanoj, asertas fakuloj.

En la popolaj legendoj oni mencias, ke tiuj ŝtonkolonoj estas ŝtonigitaj nuptogastoj, kiuj volis laŭ la deziro de diablo edzigi fraton al fratino. Kompreneble, Dio punis tiun geedzigan feston. Nuntempe la Diabla Urbeto estas nur turisma allogaĵo.

Dimitrije JANIČIĆ

Tiu ĉi artikolo povas esti libere kopiita aŭ tradukita por nekomercaj celoj, se oni mencias la fonton: Artikolo de Dimitrije Janičić el MONATO (www.monato.be).

Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: 2019-04-17