Libroj

Malkovru Napolon!

Imagu, ke iu esperantisto decidis vojaĝi ekskurs-cele al Napolo. Feliĉe, nun li povas uzi la esperantlingvan gvidlibron de Nicolino Rossi pri la urbo kaj ĝiaj ĉirkaŭaĵoj. Kia ĝi estas, taksate el la vidpunkto de diligenta vojaĝanto?

Verŝajne, nia imaga vizitonto de Napolo preferos legi la gvidlibron hejme aŭ en la hotelo, ĉar la libro estas presita sur tro bona papero kaj tial estas iom peza por havi ĝin ĉe si dum marŝoj tra la urbo. La vojaĝanto ankaŭ devas mem zorgi pri urbomapo, ja ĝi mankas en la libro.

La organizado de informoj en la gvidlibro, tamen, estas originala kaj interesa. La leganto komence konatiĝas kun iu fragmento de la napola historio (la antikveco, de la mezepoko ĝis la Renesanco, de la Renesanco ĝis la 18a jarcento, la 19a jarcento kaj la unua duono de la 20a jarcento, post la dua mondmilito) kaj tuj poste kun vidindaĵoj kaj muzeoj, ligitaj kun tiu tempo: konstruitaj aŭ renovigitaj en la indikita periodo aŭ enhavantaj objektojn de tiu epoko. La turisto povas ricevi plenan imagon, kio atendas lin en konkreta muzeo, kiujn sekciojn ĝi havas, kiuj skulptaĵoj kaj pentraĵoj estas aparte interesaj. Vidindaĵoj (plejparte preĝejoj, sed ankaŭ kasteloj, palacoj, vilaoj, teatro kaj botanika ĝardeno) estas bone priskribitaj. Estas indikite, kiam kaj fare de kiu ili estas konstruitaj, kiuj ŝanĝoj okazis poste, kiujn detalojn oni devas atenti. Koncerne preĝejojn, la leganto informiĝas pri la historio kaj strukturo de la konstruaĵo, pri la ornamo de ĝiaj kapeloj. La priskribojn ilustras bonegaj koloraj fotoj.

La subtitolo de la libro estas „Historio, arto, folkloro”, kaj jes, la leganto trovas informojn pri eventoj de la napola historio kaj pri verkoj de famaj artistoj. Tamen, laŭ ni, faktoj pri legendoj, kantoj, tradicioj de napolanoj, kiujn ni subkomprenus sub „folkloro”, nemultas. Al la fama napola kanzono estas dediĉita nur duonpaĝo.

La libro enhavas ankaŭ sekcion pri vizitindaj napolaj ĉirkaŭaĵoj: Pompejo kaj Herkulano, Vezuvio (en la libro „Vezuvo”), kelkaj konataj insuloj kaj urboj. Vere surpriza estas la informo pri la deveno de la nomo de la insulo Kapreo. Aparte entuziasmigas priskribo de la reĝa palaco en Kazerto, kiu instigas tuj viziti la belegan vidindaĵon (kvankam iom malpli grandan, ol la libro tajperare asertas).

La legadon de tiu gvidlibro ni ne povas nomi facila, la sintakso estas iom peza. Krome, konfuzis nin multloke la aŭtora uzado de prepozicioj, nekutima vortordo, la influo de la itala lingvo (ekzemple, „kvincenteska” anstataŭ „de la 16a jarcento”, „precioza” anstataŭ „valora”), troa majuskligo, neakurateco dum tajpado.

Grava zorgo de ĉiu gvidlibro estas pripensita prezentado de originaj nomoj kaj iliaj tradukoj. Eventuala turisto certe devas scii, unuflanke, la originan literumon kaj prononcon de la nomo de muzeo aŭ objekto kaj, aliflanke, la signifon de tiu nomo, almenaŭ proksimuman. Deziratas, ke la aŭtoroj sekvu difinitan sistemon. Bedaŭrinde, tiurilate tiu ĉi gvidlibro ne estas modela.

Do, estas bone, ke esperantistoj nun havas eblon konatiĝi kun la bela itala urbo. Espereble, ankaŭ en aliaj urboj kaj landoj troviĝos entuziasmuloj, pretaj prezenti siajn regionojn gvidlibroforme.

Nicolino Rossi: Napolo kaj ties ĉirkaŭaĵoj (Historio, arto, folkloro). Eld. Napola Esperanto-Asocio, 2008. 192 paĝoj gluitaj. Neniu ISBN indikita.