Eseo

TURISMO

Viziti mikroŝtatojn

Loĝantoj de Irlando spertis en mallonga periodo nekredeblajn ekonomiajn ŝanĝojn. Antaŭ nur du aŭ tri jardekoj malmultaj irlandanoj estis sufiĉe bonstataj por povi ferii eksterlande. Sed nun la vivo de multaj el ili pliboniĝis danke al la tiel nomata „Kelta tigro”, la prospera konjunkturo, kiu sekvis la aliĝon de Irlando al la Eŭropa Komunumo (hodiaŭ Eŭropa Unio). Kvankam ankoraŭ troviĝas en la lando malriĉuloj, kiuj neniel profitis la „tigran” ekonomion, tamen granda nombro da homoj dronas en nova riĉeco. Kelkaj ĝuas ne nur po unu eksterlandan feriadon ĉiujare, sed tri aŭ kvar: ekzemple semajnon aŭ du semajnojn printempe en Portugalio, someran krozadon ĉirkaŭ la Antiloj, aŭtunan restadon en Hispanio kaj vintran skiadon en Svislando aŭ Aŭstrio. Multegaj irlandanoj aĉetas domojn kiel investaĵon aŭ konstantan feriejon en landoj kiel Bulgario, Turkio aŭ Francio.

Kompreneble la irlandanoj ne estas la solaj, kiuj invadas la popularajn feriejojn de Eŭropo kaj pli foraj landoj kiel Tajlando, Peruo ktp. Malfeliĉe, transloĝiĝinte al tiuj lokoj, ili per sia ĉeesto plejofte detruas la allogaĵojn, kiuj komence altiris ilin. Lokaj kutimoj kaj vidindaĵoj malaperas. Laŭlonge de belaj plaĝoj estas konstruataj sennombraj hidaj strioj da multetaĝaj hoteloj, apartamentoj kaj vilaoj, okupataj de eksterlandanoj. Sekve, en kelkaj regionoj de Hispanio kaj Portugalio apenaŭ aŭdiĝas la respektiva nacia lingvo aŭ ne troviĝas lokanoj. Oni havas la impreson, ke tiuj regionoj estas kolonioj de iu nova speco de imperiistoj.

Pro tio mi revas pri alia speco de turismo. Se mi estus pli juna, pli riĉa kaj malpli pigra, mi dezirus viziti ne kune kun milionoj da filistroj tiujn nerebonigeble difektitajn regionojn, kiuj iam estis belaj, nature aŭtentaj kaj posedis riĉan kulturon, sed kelkajn el la „mikroŝtatoj” de la mondo. Per tiu termino mi celas la sepdekon da ŝtatetoj, kies areo estas malpli ol milo da kvadrataj kilometroj. Fakte, kelkaj el ili estas tiom etaj, ke ili aspektas kiel nuraj poŝtukoj sur la mapo de mondo. Mi scias, ke malmultaj el tiuj mikroŝtatoj sukcesis eviti la amasturisman viruson, sed ankoraŭ restas sufiĉe da motivoj por ekkoni ilin.

Jen mia listo da mikroŝtatoj (ordigita de la plej malgranda ĝis la plej granda kaj kun indiko de la areo en kvadrataj kilometroj) el kiuj la plimulto estas ĉarmaj kaj vizitindaj:

En mia hipoteza itinero mi eble ne inkluzivus Barejnon aŭ Nauron. Mi havas neniun obĵeton kontraŭ ambaŭ ŝtatoj, kies loĝantoj certe estas afablaj kaj gastamaj. La unuan mi ellasus, ĉar mi sentas min malkomforta en varmegaj, sekaj, sablaj dezertaj landoj. La duan ankaŭ, ĉar la edzo de amikino de mia edzino antaŭe laboris sur insulo Nauro (tiam nomata Ocean-insulo), kaj priskribis malallogan bildon pri ĝi. Ekde jaroj la britoj tie produktas fosfaton, kiu abundis sur Nauro kaj nun preskaŭ elĉerpiĝis. La amiko diris, ke la ekspluatado tute detruis la medion, socion kaj etoson de la insulo. Do, ni donu prioritaton al la ceteraj landetoj sur la ĉi-supra listo.

Ni prenu ekzemple Vatikanon, San-Marinon, Liĥtenŝtejnon. Estas vero, ke ĉiujare milionoj da turistoj vizitas ilin. Sed, male al la situacio en Andaluzio (Hispanio) kaj Algarvo (Portugalio), kiuj nun havas grandegajn konstantajn aŭ provizorajn eksterlandajn loĝantojn kaj feriantojn, la menciitaj tri mikroŝtatoj estas celo de efemeraj ekskursantoj, kiuj kutime pasigas tie nur kelkajn horojn, kaj poste foriras sen postlasi gravan influon al la kulturo kaj socio de tiuj landetoj.

Do, kiam mi feriis en Romo, mi havis okazon viziti Vatikanon kaj eĉ vidi la papon. Feriante en la regiono de Bregenco en Aŭstrio, mia edzino kaj mi iufoje faris unutagan ekskurson per aŭtobuso al Vaduzo. Ni ne pasigis eĉ unu nokton en Liĥtenŝtejno, sed revenis al nia hoteleto en Aŭstrio. Kompreneble, tiuj ŝtatoj estas tiom malgrandaj, ke kelkaj horoj sufiĉas por vidi ĉiujn tieajn vidindaĵojn.

Simile, se oni ferias en Rimini, aŭ en iu ajn parto de Italio, oni facile povas fari tuttagan ekskurson al San Marino. Al Andoro oni povas vojaĝi de suda Francio aŭ de norda Hispanio. La menciitaj insuloj krom Malto, kiu estas facile atingebla, prezentas pli grandan defion, ĉar kelkaj situas tre malproksime de la landoj, en kiuj kredeble loĝas la plimulto de la legantoj de MONATO, kaj ekster normalaj turismaj trafikvojoj. Tio, tamen, certe pliigos la senton de aventuremo kaj proponos malkutimajn feriojn al plej ambiciaj turistoj.

Mi konfesu, ke ĝis nun mi sukcesis viziti malmultajn el tiuj mikroŝtatoj, sed mi tre ĝuis la limigitan sperton, kiun mi havis en ili. Pri la aliaj ... oni vivas kaj esperas, ke la okazo prezentos sin.