Leteroj

Israelo 60-jara (3)

En la leteroj de la aŭgusta-septembra numero de MONATO aperis du reagoj al mia artikolo „La juda ŝtato – 60-jara” (MONATO 2008/7, p. 10-11). Skribas František Horáček: „Estis malbone elektita la loko por la nova ŝtato ... post la estiĝo de la nova ŝtato komenciĝis la bataloj kun la origina loĝantaro”, kaj en la dua letero skribas Andrea Fontana, ke la judoj devis elekti la tiam al ili proponitan regionon en Afriko, ĉar en Palestino ja troviĝis loka loĝantaro.

Ambaŭ leteroj ege ofendis min: mi estas filo de la antikva juda popolo, kiu naskiĝis en Israellando (Palestino) antaŭ miloj da jaroj. Sur la sama tero, kie mi sidas nun, vivis tiam miaj prapatroj, kiuj kreis la mirindan eternan judan kulturon, parolis la saman lingvon uzatan nuntempe en mia hejmo kaj preĝis al la sama Dio. La cionistaj pioniroj, kiuj komencis reveni al Israellando en la fino de la 19a jarcento, kulturis ties neloĝatajn terenojn (temas pri teroj, sur kiuj ne sidis araboj!), sekigis marĉojn kaj kreis denove sian antikvan socion-lingvon-kulturon-ŝtaton, nepre ne devis kaj ne povis elekti alian lokon en la mondo. Same kiel mi ne kuraĝos diri hodiaŭ al la palestinaj araboj iri aliloken kaj fondi tie ilian ŝtaton, oni ne rajtas malpermesi al la juda popolo konstrui sian ŝtaton kaj sian estontecon en sia origina sankta patrujo.

Mi deziras ankaŭ substreki, ke la sangoverŝadon ne komencis la judoj. UN decidis en 1947 fondi du ŝtatojn: judan kaj palestinan. La judoj tuj akceptis dividi la landon en du ŝtatojn, sed la araboj rifuzis. Anstataŭ ekkonstrui sian Palestinon ili komencis pafi, kaj la ceterajn okazintaĵojn ĉiu el vi konas ...

Por ke la legantoj komprenu min pli bone, jen vera rakonto. En la komenco de la 20a jarcento Ĥajim Weizmann, fama cionisma gvidanto, multe klopodis ĉe la lokaj politikistoj por akiri en Londono subtenon al la cionisma projekto. Demandis lin unu el la membroj de la Ĉambro de Lordoj: „Kial vi, judoj, insistas setli ĝuste en Palestino? Ĉu vi ne povas trovi pli oportunan lokon por krei vian ŝtaton?” Respondis Weizmann: „Tio estas sama, kiel se vi demandus min, kial mi veturis 20 mejlojn por viziti mian maljunan patrinon, dum en mia kvartalo loĝas kelkaj maljunaj virinoj viziteblaj ...”