Moderna vivo

JAPANIO

Unue flegu la flegistojn

Vivas en Japanio multaj maljunuloj kaj do furoras la „maljun-industrio”. Konstruataj estas ĉiam pli da maljunulejoj, al kiuj universitatoj kaj aliaj lernejoj sendas diplomitajn prizorgistojn. Tamen pro severaj laborkondiĉoj kaj malaltaj salajroj tiuj baldaŭ ĉesas tiel labori. Laŭdire ekzistas en Japanio 200 000 diplomitoj ne plu laborantaj en la sektoro.

Por solvi la mankon de prizorgistoj, la registaro decidis importi helpantojn el Indonezio. La unuaj 208 venis al Japanio en aŭgusto. Ili ĉiuj jam kvalifikiĝis kiel flegistoj. En Japanio ili lernos dum duonjaro la japanajn lingvon kaj kulturon. Poste ili eklaboros en hospitaloj kaj maljunulejoj.

Por esti agnoskataj en Japanio kiel flegistoj, ili devas en tri jaroj sukcesi en ŝtata ekzameno – en kvar jaroj por fariĝi prizorgisto. Se ili malsukcesos, ili devos reveni al sia hejmlando. Japanio konsentis akcepti 400 flegistojn kaj 600 prizorgistojn, tamen fakte la venintoj estis ege malpli multaj ol la celnombro.

Pacientoj

Ne ĉiuj organizaĵoj en Japanio subtenas la iniciaton. La Asocio de Prizorgistoj opinias, ke Japanio ne dependu de eksterlandanoj pri maljunul-prizorgo, ĉar malfacilos akcepti homojn el malsamaj kulturoj. Ankaŭ la Asocio de Flegistoj kontraŭas, opiniante, ke la unua tasko de la registaro estu aranĝi bonajn laborkondiĉojn por japanaj flegistoj kaj prizorgistoj. Ĝi dubas, ĉu eksterlandanoj povos bone kompreni la delikatajn esprimojn de pacientoj.

Male, la Asocio de Maljunulejoj aprobas la projekton. Ĝi esperas, ke, se la eksterlandaj prizorgistoj estos glate akceptataj, kaj se venos pliaj novuloj el Indonezio, tiel solviĝos la problemo de prizorgisto-manko.

Tamen, se oni kredas, ke eksterlandanoj ne povos adaptiĝi al la japanaj cirkonstancoj, tio estas antaŭjuĝo, kiun japanoj ofte emas havi. Sed aliflanke estas espero tro optimisma, ke venos el Indonezio kaj aliaj landoj pli da homoj por prizorgi japanajn maljunulojn, ĉar la bazaj kondiĉoj por tiuj laboristoj estas malbonaj.

Lingvo

Krome Japanio havas pli malfavoran kondiĉon por eksterlandaj laboristoj ol aliaj landoj kiel Kanado, Israelo, Britio kaj Kuvajto, kiuj multe akceptas eksterlandanojn. En Japanio malhelpas la lingvoproblemo: trapasi fakajn ekzamenojn post tri aŭ kvar jaroj en fremda lingvo neniel facilas.

Laŭdire filipinaj virinoj direktas sin al Kanado, kie ili senprobleme povas uzi la anglan, kaj kie la kanada registaro proponas bonan trejnadon por akiri kvalifikojn kaj kune la rajton tie civitaniĝi. Male en Japanio: tial ne surprizas, ke multaj kapablaj homoj preferas iri al Kanado kaj aliaj landoj.

La unua tasko de la japana registaro estas aranĝi kaj garantii pli bonajn kondiĉojn por instigi japanajn prizorgistojn denove labori en sektoro, por kiuj ili trejniĝis. Sen tio, trudi severan laboron kun malalta salajro al eksterlandanoj apenaŭ permeseblas.