Enkonduko

30-jara

En 2009 nia gazeto atingos sian 30an jaron. Tiun ĉi jubileon ni ne festos tiom abunde kiom la 25an; 30 ne estas tiel „magia” cifero kiel 25, laŭ ĝenerala opinio. Tamen, ke la revuo ĝisvivas ĝin, ja estas kialo por ĝoji. Kaj por demandi, ĉu ĝi multe ŝanĝiĝis de post la antaŭa jubileo. Dum diskutoj kun abonantoj mi pli kaj pli aŭdas plendojn, ke la enhava nivelo de nia magazino falis. Unu ekzemple diris: „Mi ne aĉetas ĝin por vidi multajn bildojn, sed por legi interesajn kaj inteligentajn artikolojn.” Certe, daŭre aperas inteligentaj artikoloj, sed mi ne povas komplete refuti tian kritikon. Mi nur povas atentigi, ke falo de nivelo estas nun ĝenerala tendenco en ĵurnalismo kaj amaskomunikiloj, kiuj preferas liveri banalajn kaj distrajn enhavojn anstataŭ seriozajn al siaj klientoj, onidire, ĉar ili deziras tion. Tiun ĉi tendencon MONATO ne simple povas eviti. Tiun falon de nivelo ni ŝuldas precipe al komerca televido, kiu furoris dum la pasintaj jardekoj. Ties programojn ĵus eminenta germana literatur-kritikisto Reich Ranicki [rajĥ ranicki] karakterizis Dreck (= koto). Aliflanke – almenaŭ en Germanio – seriozaj tutlandaj ĵurnaloj daŭre havas sian grandan abonantaron, parte eĉ kreskantan. Tio ja kontestas la aserton, ke legantoj deziras nur distron kaj amuzon. Ranicki, cetere, rikoltis multan laŭdon pro sia kritiko, el la publiko, sed ankaŭ multan mallaŭdon – el televido ...

En mia ĉefa artikolo okaze de la 25-jara jubileo mi fine starigis la demandon, ĉu eble la reto malutilos al presitaj komunikiloj, kaj skribis: „Neniu povas scii aŭ prognozi. Dependos precipe de legantoj kaj abonantoj, ĉu kaj kiom longe eltenos la revuo.” Nu, ĝi ja eltenis pliajn 5 jarojn, kun sama konstanta eldonkvanto. Ŝajnas al mi, ke la reto ja por multaj estas grava, sed nur kiel kompletiga komunikilo. Tamen daŭre homoj preferas la multe pli praktikajn presitajn komunikilojn, almenaŭ ne volas rezigni pri ili. Nia magazino do daŭre havas sian ŝancon, kaj tial kun optimismo ni eniru nian 30an jaron, spite al la nova ekonomia krizo!

Sincere via