Celebris en oktobro nostalgiuloj pri komunismo la 100an datrevenon de la naskiĝtago de eble la plej sovaĝa diktatoro komunisma en orienta Eŭropo. Temas pri la albano Enver Hoxha [hodĵa], kiu naskiĝis en la urbo Gjirokaster [ĝirokaster] en 1908 kaj mortis en Tirano en 1985.

Komunistoj planis elspezi grandan monsumon por la solenaĵoj, kaj eĉ invitis rusajn komunistojn. Tamen, indigniĝis kaj protestis tiuj, kiujn persekutis la tiama reĝimo totalisma, kaj kiuj memoris la krimaron, genocidon, subpremon kaj ekspluatadon fare de la ŝtato-partio laŭ ordonoj de la diktatoro mem.

Trafis landon kun apenaŭ pli ol miliono da loĝantoj en 1944 amasaj ekzekutoj (ĝis 6000), politikaj enprizonigoj (ĝis 1945: 10 000), koncentrejoj, devigaj laborejoj, deportejoj kaj internigejoj, kie ĝis 1991 suferis centmiloj da albanoj. Lernejoj, preĝejoj, kazernoj, fabrikoj, stadionoj kaj privataj domoj transformiĝis en prizonojn, ĉar ne sufiĉis jam ekzistantaj.

Malhumanaj kondiĉoj

La kondiĉoj en la devigaj laborejoj estis tiom malbonaj kaj malhumanaj, ke oni taksis la koncentrejojn ĉe Mauthausen aŭ Dachau pli bonaj. Politikaj prizonuloj, kiuj nombris tiam 20 000, malsekigis marĉojn, konstruis tunelojn, flughavenojn, domojn kaj elektrocentralojn kaj laboris en minejoj. Dume pereis centoj da homoj.

Ribelado estis forte punata, kelkfoje per morto aŭ rekondamno. Kelkaj pasigis jardekojn en prizonoj – ĝis 45 jarojn. Samtempe suferis ekonomie, politike, socie kaj morale la tuta lando, kiun oni taksis entute granda prizono. Pro tio abomenis multaj albanoj la celebradon de la naskiĝdatreveno de Enver Hoxha.

Bardhyl SELIMI

Tiu ĉi artikolo povas esti libere kopiita aŭ tradukita por nekomercaj celoj, se oni mencias la fonton: Artikolo de Bardhyl Selimi el MONATO (www.monato.be).

Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: 2019-04-17