La milito en Burundo inter 1993 kaj 2005 kaŭzis financajn, homajn kaj materialajn damaĝojn. Burundo, antaŭe nomita lando de lakto kaj mielo, iĝis lando de sufero kaj malfeliĉo. Aparte suferas infanoj.

Ĉie en la ĉefaj urboj vidiĝas infanoj, kiuj almozpetas por akiri ion por manĝi, dum aliaj laboras kontraŭ manĝaĵo, kaj kelkaj ŝtelas. Oni distingas multajn kategoriojn de infanoj. Kelkaj havas gepatrojn, kiuj ne kapablas nutri siajn idojn aŭ pagi lernokotizon, kaj do ili sendas la infanojn por almozpeti en la urbojn, por ke tiuj resendu monon al la gepatroj.

Aliaj ne havas gepatrojn, sed jes ja gefratojn, kiujn ili devas prizorgi. La ŝtato provis arigi tiujn infanojn por helpi ilin, sed la politiko fiaskis. Cetere la infanoj ne estis antaŭe konsultataj por pridiskuti la registarajn planojn. Multaj vivas do mizere kaj ofte ne atingas sian 26an vivojaron.

Jérémie SABIYUMVA

Tiu ĉi artikolo povas esti libere kopiita aŭ tradukita por nekomercaj celoj, se oni mencias la fonton: Artikolo de Jérémie Sabiyumva el MONATO (www.monato.be).

Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: 2019-04-17