Politiko

OPINIO

Obamenaĵo, aŭ haladzo de socialisma aventurismo

Tiel historiistoj de la estonteco verŝajne nomos la nunan tragikan epokon de usona historio. Verdire, ekzistis antaŭaj registaroj, kiuj ekis socialisman aventurismon. Clinton kaj Bush (la filo), sekvante utopiajn ideojn, devigis bankojn rompi la regulojn kaj financi hipotekon de tiuj, kiuj nek kapablis nek planis redoni la ŝuldojn.

Tamen en ĉi tiu artikolo temas nek pri la socialismo infektinta Usonon, nek pri la ekonomia katastrofo kaŭzita de la aventurismo de socialismaj elitoj. Temas pri subfoso de la lando-fundamento rezulte de neglektemo flanke de la tri branĉoj de la ŝtatregado kaj de la du ĉefpartioj (praktike jam kvazaŭ unu). Rezulte, en la prezidanta fotelo de Usono nun sidas ... uzurpulo.

„Ha, jen denove konspira teorio,” ekpensos eble leganto, al kiu la amaskomunikilaro instruis, ke ĉiu ajn, kiu pridubas la leĝecon de Obama, estas obsedita herezulo (angle birther, kiu dubas pri la valideco de la nasko-atestilo de Obama).

Ne. Uzataj estas neniuj kaŝitaj aŭ sekretaj nekontroleblaj faktoj. Nur ĝenerale konataj aŭ facile kontroleblaj faktoj estas ĉi tie prezentataj¹.

Konstitucio

Laŭ la konstitucio de Usono, artikolo II, sekcio 1 (4), „neniu krom hereda civitano (angle: natural born Citizen), aŭ civitano de Usono, dum aprobo de tiu ĉi konstitucio, rajtas okupi la postenon de la prezidanto.”

Atentu: la patroj-fondintoj certe distingis inter la nocioj „civitano” kaj „hereda civitano”, komprenante, ke ili mem ja ne povas esti heredaj civitanoj de dume ne ekzistanta lando. Tial ili rezervis la kondiĉon de simpla civitaneco – sed nur por siaj samtempuloj.

La nocio „hereda civitaneco” (angle: natural born) restis ne difinita en la konstitucio kiel memevidenta dum la epoko de la patroj-fondintoj, kaj kiu sekvis el la „natura leĝo”. Ĝi restis formale nedifinita ankaŭ en pli postaj leĝaroj de Usono. Tamen neniam iu „hezitis” pri ĝia vera senco. Por esti hereda civitano de Usono la dosiero de individuo devas kontentigi duoblan kriterion (Emerich de Vattel, The Law of Nations (La leĝo pri ŝtatoj) (1758), ĉapitro 19, § 212): ambaŭ gepatroj devas esti civitanoj de Usono kaj la nasko devas okazi sur jura teritorio de Usono.

Jurkazoj

Oni pliprecizigas la sencon de usonaj leĝoj pro precedencoj de ĝia apliko en la pasinteco. Tiaj precedencoj ekzistis, ekzemple en la jurkazoj Usono kontraŭ Wong Kim Ark, 169 U.S. 649 (1898), aŭ Minor kontraŭ Happersett, 88 U.S. 162 (1874). Tamen la plej lasta kazo, kiam oni aplikis la nocion „natural born”, okazis en 2008. Tiam la usona senato diskutis la validecon de la prezidanta kandidato McCain (Senata rezolucio 511, prezentita de senatano Leahy en aprilo 2008, akceptita unuanime).

Ĝuste laŭ la duobla kriterio la senato konkludis, ke, jes, McCain estas hereda civitano. La decido estas streĉita. Ambaŭ gepatroj de McCain ja estis civitanoj de Usono (kaj tre honoraj), sed li naskiĝis en hospitalo en Panamo kaj teorie povus fariĝi civitano de Panamo.

Tamen kio pri la valideco de Obama? Kiel okazis, ke en nenies kapon venis ideo apliki la samajn kriteriojn ankaŭ al Obama? Laŭ la oficiala biografio, la biologia patro de Obama estis civitano de Kenjo (aŭ Britio). Sendepende de tio sur kies teritorio li naskiĝis (kaj kio troviĝas en lia vera nasko-atestilo), li ne estas hereda civitano de Usono. Nur pro tio li rajtas nek servi kiel prezidanto de Usono nek kampanji kiel kandidato.

Politikistoj

Vi neniam legis aŭ aŭdis tion, ĉar malhonestaj politikistoj kaj amaskomunikiloj ne permesas eĉ aludi al la evidenta fakto, ke li ne estas hereda civitano. Por tuj kompromiti kaj konfuzi iun ajn oponanton, ili anstataŭigas la „heredan civitanecon” per malpli profunda kategorio de „civitaneco rezulte de nasko”, kio neniel rilatas al la konstitucia postulo.

Malkiel la nocio „hereda civitaneco” devenanta el historia pasinteco, la „civitaneco rezulte de nasko” estas difinita en la moderna usona leĝaro. Ekzemple, laŭ punkto § 1401(a), infano naskita sur teritorio de Usono iĝas civitano de Usono. Tiel akiras civitanecon la tiel nomataj „ankraj beboj” (angle: anchor babies) naskitaj de kontraŭleĝaj loĝantinoj aŭ turistinoj.

Aliaj punktoj de § 1401 traktas situaciojn, kiam gepatroj-usonanoj naskas bebon eksterlande, aŭ kiam nur unu el ili estas usonano. Aparte punkto § 1401(g)(aŭ § 301(a)(7) de akto de 1952 dum la tempo de la naskiĝo de Obama) rilatas al situacio, kiam nur unu el la gepatroj estas usonano kaj la naskiĝo okazis eksterlande. La leĝo postulas ĉi-okaze, ke en la momento de la akuŝo la patr(in)o-civitano jam havu ne malpli ol kvin-jaran usonan civitanecon, kalkulante ekde 14 jaroj, alivorte, ke li/ŝi estu ne malpli ol 19.

Avino

La avino de Obama (laŭ la patro) Sarah Obama atestis: „Mi ĉeestis dum lia naskiĝo en hospitalo de Mombasa, Kenjo, la 4an de aŭgusto 1961” (la originalo de la registraĵo de la intervjuo troviĝas ĉe Philip Berg, pri kiu temos sube). La patrino de Obama (usonanino) estis tiam 18, do ŝi ne povis usonanigi la bebon en eksterlanda teritorio. Tial la propagando penas kredigi, kvazaŭ Obama naskiĝus en la usona ŝtato Havajo (kio krome ne farus lin hereda civitano).

Tamen la fakto de lia naskiĝo en Havajo ne estas jure pruvita. Ĉiuj penoj pruvi tion baziĝas je falsita dokumento metita en la retejon. Laŭ ĝia formo kaj enhavo ĉi tiu dokumento ne estas la plena atesto pri la naskiĝo (angle: complete birth certificate), sed la mallongigita versio (angle: certification of live birth). Tiutempe Havajo eldonis tian dokumenton laŭpete por iu ajn (sendepende de la civitaneco). Ĝi ne enhavas la fundamentan informon pri la gepatroj, pri la hospitalo, pri la kuracisto akceptinta la akuŝon ktp. Eĉ tiu ĉi mallonga atestilo estas falsita, ĉar ĝia formo, fono kaj kadro malsamas de similaj aŭtentikaj dokumentaj tiutempaj.

Atentu, ke malkiel ĉiuj aliaj kandidatoj je altaj ŝtataj postenoj, Obama jure blokis aliron al ĉiuj siaj dosieroj, ekde hospitaloj de Havajo ĝis la universitato de Harvard, kie li studis. Tio estas senprecedenca ne nur pro la fakto mem de la blokado, sed ankaŭ, ke neniu ajn petis liajn dokumentojn por kontroli – kaj temas ja pri la plej supera posteno en la lando. Nur en 2009 kongresano Bill Posey prezentis leĝproponon, ke la federala elektokomisiono tamen kontrolu la naskiĝatestilojn kaj aliajn dokumentojn de la kandidatoj.

Duon-filo

Kaj jen eĉ pli. La dua (duon-)patro de Obama, Lolo Soetoro, estis civitano de Indonezio. Li adoptis la junulon kaj venigis lin en Indonezion, kie li registris la duon-filon kiel Barry Soetoro, civitanon de Indonezio, islamanon. Indonezio ne rekonis duoblan civitanecon, do se Obama havis iun usonan civitanecon antaŭe, ĝi estis nuligita. Poste Obama veturis el Indonezio eksterlanden, inkluzive de Pakistano, kien eniro por usonanoj tiutempe estis malpermesata. Do la fakto pri lia indonezia civitaneco estas evidenta.

Poste, reveninte en Usonon, li povus re-civitaniĝi, sed nur kiel adoptita civitano (angle: naturalized citizen): neniel kiel heredita. En universitato de Harvard li povus lerni (kaj eĉ ricevi stipendion) kiel eksterlandano (kio facile evidentiĝus, se lia dosiero ne estus fermita).

Do, unue en la historio de Usono okazis gravega neglekto de la konstitucio. Sekve en la Blanka Domo enloĝiĝis uzurpulo, kiu ne estas hereda civitano de Usono. Eble li estas nenia civitano de Usono, reteninte sian indonezian civitanecon.

„Tio ne eblas, ĉar tio neniam ajn eblis”, eble opinias la leganto, kiu unuafoje alfrontas ĉi tiun groteskan situacion. „Kial do ĉiuj silentis dum la prezidanta kampanjo en 2008?”

Preteksto

Ne ĉiuj silentis. Eksa vicprokuristo de la ŝtato Pensilvanio (demokrato) Philip Berg ekprocesis kontraŭ Obama en Filadelfio, plendante, ke tiu ne estas eĉ civitano de Usono. La juĝisto akceptis la kazon kaj eldonis oficialan postulon (angle: subpoena) por vidi la aŭtentikajn dokumentojn de Obama. Post la necesa unumonata periodo neniuj dokumentoj alvenis al la juĝisto. En normala situacio tio aŭtomate signifus, ke la plendanto Philip Berg venkis. Tamen je ĝuste tiu ĉi malfrua stadio la juĝisto ial rezignis plukonsideri la kazon, laŭ la ridinda preteksto, ke la plendanto spertis nek perdojn nek personajn ĝenojn. Alivorte, ke la kazo senkialas (angle: no standing). Ekmemoru ĉi tiun formulon.

Ekde somero 2008 kelkdeko da civitanoj ekprocesis, deklarante, ke Obama ne estas hereda civitano aŭ eble neniu civitano de Usono. Inter la plendantoj estis ankaŭ mem prezidanta kandidato, ambasadoro Alan Keyes. Notu, ke Keyes estas nigrulo. Ĉiuj juĝistoj cinike sabotadis kaj rifuzis konsideri la kazojn sub la sama preteksto, kvazaŭ ordinaraj usonaj civitanoj ne estus ĝenitaj per duboj pri la valideco de sia prezidanto.

Voĉdonado

Philip Berg kaj la aliaj advokatoj re-prezentis siajn kazojn al la Supera Kortumo de Usono antaŭ ĉiu el la sekvaj gravaj stadioj: antaŭ la voĉdonado de la 4a de novembro 2008; antaŭ ol la ŝtatoj konfirmis la voĉdonan kolegion; kaj antaŭ la kunveno por akcepti la voĉdonan kolegiaron. Ĉiufoje la Supera Kortumo rezignis konsideri la kazojn: kial? Jes, vi divenis ĝuste: senkiala aŭ „no standing”. Aŭ tradukita per lingvo pli propra al tiel nomata banana respubliko: „Vin, hundon, tio ne koncernas!”

La 20an de januaro la ĉefjuĝisto de la Supera Kortumo kun senhezita mieno akceptis la prezidantan ĵuron de ... uzurpulo! Supozeble de eksterlandano, kies dokumentojn neniu vidis.

Krizo

Krom kelkaj malgrandaj agentejoj, neniuj ĉefaj amaskomunikiloj iam tuŝas ĉi tiujn groteskajn – sed memevidentajn – faktojn. Plej sistemece kaj regule raportas pri ĉi tiu konstitucia krizo la agentejo World Net Daily de Joseph Farah (www.wnd.com). Estis li, kiu kolektis pli ol 330 000 subskribojn, kaj transsendis al la Supera Kortumo dekmilojn da leteroj, postulantaj tuj kontroli la paperojn de Obama kaj interrompi lian oficon.

Restas do multaj demandoj:

Kial dum Obama-kampanjo ne protestis prezidanto Bush, kies devo estas protekti la konstitucion?
Kial ne protestis kaj ne protestas eĉ unu el pli ol 500 kongresanoj, kies devo estas ankaŭ protekti la konstitucion?
Kial ne protestis kaj ne protestas la Supera Kortumo, kies devo estas kio? Ĝuste, protekti la konstitucion.
Kial ne protestis kaj ne protestas la respublikana partio kontraŭ neleĝa rivalo? Rivalo!
Kial la demokratia partio subtenis neleĝan kandidaton?
Kial ne protestis moŝta sinjorino Clinton, kiun oni tiel senceremonie forpuŝis meze de ŝia propra prezidanta kampanjo?
Kial ne protestis kaj ne protestas eĉ unu el la 50 tiel nomataj ŝtat-sekretarioj, kiuj kontrolu la validecon de la kandidatoj? Aparte, kial la sekretariino de Kalifornio ne subtenis la proteston de la prezidanta kandidato Alan Keyes? Tio estas tre malbona, sinjorino sekretariino, ofendi 100 % nigrulan kandidaton de „proleta origino”. Tio ĉi nomiĝas „rasismo”, oni sciu. Oni severe riproĉos vin pro tio ...

Kaj tiel plu. Demandoj multas. Tamen la respondojn mi ne havas. Intertempe eventoj ĉiutage evoluas. Ĉiuj, por kiuj la estonteco de Usono gravas, jam rekonis la amplekson de la konstitucia krizo. Patriotoj komprenas, kio okazas, kaj senĉese sciigas pri tio perfidemajn oficistojn, kies aroganteco simple spitas inteligentecon.

1. Ndlr: krom, ekzemple, rilate diversajn atestilojn sube menciitajn, kiuj pro ajnaj kialoj ne kontroleblas.