Moderna vivo

FAMILIOJ

Al genepoj nepras geavoj

Antaŭ vespermanĝo ĉe la pordoj de infanĝardenoj amasiĝas maljunuloj por akcepti siajn genepojn al sia hejmo. Ili ne nur preparas manĝojn por sia tuta familio, sed ankaŭ faras preskaŭ ĉiujn hejmlaborojn, inkluzive de prizorgo pri siaj genepoj.

Dum mia infaneco zorgis pri mi mia avino, ĉar miaj gepatroj devis labori ĉiutage ekde tagiĝo ĝis sunsubiro. Antaŭ mia naskiĝo mia avo jam forpasis, do mi neniam vidis lin, eĉ ne lian foton. Tio estas granda bedaŭro por mi. Tiam mia avino, kvankam pli ol 60-jara, devis ne nur zorgi pri mi, sed ankaŭ fari kamplaboron laŭ sia kapablo, ĉar ni estis kamparanoj. Kvankam la vivo estis malfacila kaj malriĉa, mi sentis min feliĉa, ĝuste pro tio, ke mi estis bone zorgata de miaj avino kaj gepatroj.

Granda ĝojo

Mi demandis al mia patro: „Kiam vi sentis vin plej ĝoja dum via tuta vivo?”. Li respondis senhezite: „Dum mi kaj via patrino zorgis pri via filineto, ĉar la knabineto donis grandan ĝojon al ni ja multe.” Lia respondo estis ekster mia atendo. Jes, mia filino estis bone zorgata de miaj gepatroj dum ŝia infaneco, ĉar mi kaj mia edzino laboris en urbo ĉ. 50 km for de mia hejmloko. Tiam ankaŭ miaj gepatroj estis pli ol 60-jaraj. Nun mia filino estas 15-jara knabino kaj, kvankam mia patro forpasis antaŭ ok jaroj, ŝi ankoraŭ bone memoras lin.

Nuntempe maljunuloj, ofte emeritoj, kiuj restas hejme, tamen multe helpas al siaj gefiloj. Do ankaŭ ili ludas grandan rolon en sia familio, kvankam kun granda aĝo.