Leteroj

Ĉu esti aperta por ĉies opinio?

Min ŝokas la respondo de Stefan Maul (MONATO 2009/8-9, p. 5) pri la artikolo („opinio”) de Alexander Gofen. Envere mi atendis de S. Maul, kiun mi taksis eminenta ĵurnalisto kaj ekvilibra honesta persono, simplan respondon: „Jes, ni eraris pro nesufiĉa kontrolo de la faktoj kaj manko de nia distanciĝo disde tiaj akuzoj.” Punkto. Vidinte, ke neniu el ni, homoj, estas senerara, rekoni unu nian evidentan eraron estas honorinda, laŭdinda konduto.

Male li respondas: „... ni devas akcepti, ke tia dekstrismo estas reala en nia mondo ... Nia magazino estas aperta por ĉies opinio ... eĉ se ni abomenas ĝin.”

Nu, se tia estas la eldonlinio de la revuo, mi atendas, ke aperos – malavare enpaĝigitaj kaj titolitaj, senaj je ia ajn kritika distanciĝo – artikoloj asertantaj, ke: la holokaŭsto estas falsa invento, ĝi neniam okazis; la nigruloj estas malpli inteligentaj, ol la blankuloj; la mortopuno necesas por gardi la sociordon; la gejoj estas mensmalsanaj; la torturo necesas por nin defendi de la terorismo; la virinoj devas resti hejme por gardi la infanojn kaj triki ŝtrumpojn; ktp ktp. Ankaŭ tiuj ĉi pensmanieroj estas ja realaj, eĉ bedaŭrinde amase disvastigitaj en nia mondo. Demokratia, serioza kulturmagazino certe devas averti pri ilia ekzisto, sed certe ne dediĉu al ili, senkomente, tutajn paĝojn!

Ignat Florian Bociort, ĉie konata kiel ekvilibra rezonanto, en la artikolo Mispaŝo kontraŭ la etiko de la ĵurnalismo¹ skribas: „Ni ĝuste komprenu la ‚senrespondecon pri la opinioj’, ĉar ĝi ne senlimas: neniu demokratia kaj matura revuo akceptas hodiaŭ artikolojn de naciistoj, rasistoj, aŭ senbazajn blamaĵojn pri laboro aŭ personeco de la homoj. Al tio aldoniĝas, en la E-revuoj, la observado de la spirito de Esperanto.”

Se la eldonpolitiko de MONATO konfirmiĝos tia, kia estis ĵus deklarita de s-ro Maul, kun granda bedaŭro mi devos distanciĝi de la revuo kaj certe ne plu aboni ĝin.

1. En Esperanto: Movado. Strategio. Estetiko. Rakontoj, 2007, p. 104.