En dek jaroj la kvanto de la homoj, kiuj atendas anstataŭan organon, konsiderinde kreskis en Belgio. La manko de organoj ŝuldiĝas al diversaj faktoroj: pro medicina progreso oni povas savi la vivon de pli da personoj per anstataŭigo de organo; la nombro de junaj homoj, kiuj forpasis pro akcidento kaj do povus disponigi junajn organojn, malpliiĝas; kaj la meza vivdaŭro kreskas, tiel ke mortintoj estas pli maljunaj kaj do povas liveri malpli da reuzeblaj korpopartoj.

Tamen la situacio estas relative favora en Belgio. Tie oni rajtas forpreni organon ĉe iu ajn mortinto, krom se tiu dumvive deklaris rifuzon, aŭ kiam familiano malaprobas. Tio ĉi okazas malpli ofte ol en najbaraj landoj, tamen oni provas ankoraŭ malkreskigi tiun nombron. Kiam oni registrigas sin dumvive kiel dononto, la familio ne plu povas tion malhelpi.

Tial en du komunumoj en Belgio, Lommel [lomel] kaj Hasselt [haselt], oni transdonas broŝuron, kune kun parola klarigo pri organ-donacado, al ĉiu civitano, kiu mendas novan legitimilon. Sekve la nombro de registritoj preskaŭ triobliĝis. Eble baldaŭ oni imitos tiun ĉi iniciaton tra la tuta lando.

Ivo DURWAEL

Tiu ĉi artikolo povas esti libere kopiita aŭ tradukita por nekomercaj celoj, se oni mencias la fonton: Artikolo de Ivo Durwael el MONATO (www.monato.be).

Lasta adapto de tiu ĉi paĝo: 2020-07-07