Moderna vivo

BICIKLADO

Tragedio homa kaj sporta

Sporto estas pasio, sporto estas ofero. Sed sporto estas fojfoje tragedio. Kadre de biciklado-konkurso, la Rondiro de Italio, juna kaj promesplena sportisto, Wouter Weylandt [ŭoŭtr ŭejlant], el Flandrio, falegis kaj, frapinte la kapon kontraŭ la asfalton, mortis.

Abrupte, sed „ne suferinte”, laŭ kuracistoj, li adiaŭis ne nur karieron dum jaroj revitan kaj kun persisto konstruitan, sed ankaŭ kunulinon, kiu baldaŭ lin patrigus.

Funebre

La morto de la belga atleto, la 9an de majo, skuis la organizantojn kaj la 206 partoprenantojn. Ĉi-lastaj propravole dediĉis la sekvan etapon de la rondiro al sia iama kolego. Funebre, silente, dum la publiko flirtigis la numeron (108) de la mortinto, alternis ĉe la kapo la teamoj, transformante ĉi tiun kvare plej longan etapon (216 km) en emocian ses-horan procesion. La celrubandon, en la urbo Livorno, kune tranĉis la teamanoj de Weylandt per brakumo multsignifa kaj senprecedenca.

Fine de la tago la usonano Tyler Farrar retiriĝis de la konkurso. La du biciklistoj, membroj de malsamaj teamoj, estis delonge amikoj: ili kuntrejniĝis kaj vivis en la sama urbo. La patro de Weylandt, tuj alveninta Italion, invitis male la atletojn ne forlasi la konkurson. La spektaklo estu daŭrigota.