Leteroj

Papilia efiko

Kara redakcia sekretario Paŭl,

de longa tempo mi ŝuldas al vi grandan elkoran dankon! Plej diversaj engaĝoj distris min. Tial mi sentis konsciencriproĉon. Nun fine mi decidas esprimi al vi tion, kion vi meritas. Eble senintence, sed tamen, vi estis la necesa ĉenero de mia feliĉo!

En 2006 Julia Sigmond – tiam ne tro konata verkistino – sendis al MONATO sian novelon Sep citronsemoj. Tiam vi jam estis redakcia sekretario, do certe vi ricevis la novelon, kaj decidis, ke ĝi estu traktita. Fakte ĝi aperis en MONATO de januaro 2007.

Tiu novelo trafis min kiel la fulmo trafis Paŭlon survoje al Damasko. „Jen mia mensa ĝemelino”, mi pensis. Kaj tuj mi skribis al vi, petante la adreson de la aŭtoro. Kaj vi afable decidis tuj sciigi ĝin al mi, kvankam, laŭ la reguloj, vi povintus respondi „ni ne rajtas konigi la adresojn de niaj kunlaborantoj” (kio pruvas, ke kelkfoje neobei la regulojn kaŭzas bonon!).

Tiel komenciĝis la historio inter Julia kaj mi, kiu kulminis je la 9.9.9 per nia geedziĝo. Nun, danke al viaj du decidoj, ni estas tre feliĉaj geedzoj!

Tial nia dankemo al vi estas senlima.

Kore, amike,