Leteroj

Ne mortas la kimono-kulturo

Io mankas en la artikolo pri eksmodiĝo de kimonoj en Japanio (MONATO 2015/11 p. 15): la aŭtoro forgesis indiki, ke li mem kutime surmetas kimonon. Dum irana Esperanto-kongreso en Teherano Seŝimo Masaja ĉiutage surmetis kimonon kaj havis grandan sukceson, i.a. kiam li improvize kaj iranritme dancis. Ankaŭ ĉe la turo Milad, unu el la plej altaj turoj en la mondo, multaj vizitantoj volis foti lin aŭ esti fotitaj kun li, precipe dudeko da entuziasmaj studentinoj. La sukceso estis tiom granda, ke supozeble restis por li malmulte da tempo kaj energio por serene admiri la belan panoramon de la irana ĉefurbo!

„Mi surhavis kimonon kutime en Irano, ĉar mi volis montri la japanan kulturon”, respondis S. Masaja al MONATO. „Mi tre ĝojas, ke mia kimono kontribuis al la sukceso de la kongreso. Mi surhavas ĝin ofte, eĉ en Japanio, sed aliaj rare. La kimono estas mortanta kulturo kaj mi volas montri nian kulturon eĉ al samgeneraciuloj kaj pli junaj homoj, por ke ĝi ne mortu.”