Leteroj

Katalunio

Kiel persono, kiu pasigis kelkajn tagojn en Skotlando antaŭ kaj post la tiea referendumo pri sendependiĝo, mi ne povis ne kompari tiun pacan eventon kun la perforto kaj brutaleco de hispana polico dum la referendumo en Katalunio. Jes, en Glasgovo kelkaj huliganoj atakis tiujn, kiuj publike kaj paceme esprimis bedaŭron pri la negativa rezulto, sed tiun malordon ne kaŭzis la brita registaro, kaj la angla polico ne estis implikita en la maltrankvilo. Permesinte la skotan referendumon, la brita registaro agis pli saĝe kaj prudente ol la hispana ĉefministro.

Tamen la agoj de la registaro de la brita ĉefministro Cameron ne estis senriproĉaj, kaj liaj taktikoj kontraŭ sendependiĝo estis ruzaj kaj malhonestaj. Li persvadis la proprietulojn de la grandaj supervendejoj deklari, ke en libera Skotlando la prezoj de konsumvaroj plialtiĝos; li asertis, ke la sidejoj de la ĉefaj skotaj bankoj translokiĝos al Londono (kvankam ili jam troviĝis tie); kaj ŝajne li uzis sian influon, por ke prezidanto Obama kaj la ĉefministroj de la landoj de la antaŭa brita imperio esprimu sin kontraŭ la sendependiĝo de Skotlando. Do Cameron uzis ne perforton, sed mensogojn kaj influon por atingi negativan rezulton. Alie certe la plimulto voĉdonus por libera Skotlando. La moralo? Pli bone agu vulpece ol gorilece.