Leteroj

Rifuzo skribi la veron

En sia artikolo pri misfamigo de Esperanto fare de lingvistoj (MONATO 2020/08-09, p. 23-27) Lu Wunsch-Rolshoven esprimas agacon pri la sinteno de tiuj supozeble lertaj personoj, kiuj arogas al si la rajton paroli aŭ skribi pri lingvo, kiun ili ne parolas, kaj el kiu ili scias eĉ ne unu vorton. Karmemora Claude Piron iam komentis, ke neniu, kiu nenion scias pri la indonezia lingvo, aŭdacus prijuĝi ĝin, sed tiom da homoj ne hezitas same fari pri Esperanto.

Antaŭ kelkaj jaroj mi sendis al literatura revuo en Skotlando etan libreton en la skota lingvo, en kiu mi inkludis mallongan enkondukon en Esperanto. La tiama recenzanto (poste forpasinta), doktoro D.P., kiu estis unu el la plej respektataj poetoj verkantaj en la skota, skribis: „En Esperanto ne eblas verki poezion aŭ kanti lulkanton.” Mi respondis aldonante liston de esperantaj poetoj kaj aŭtoroj el pluraj landoj, kaj postulis, ke li korektu tiun misinformon. Tion li rifuzis fari.