Leteroj

Sotos Ochando

Mi konsideras min iom vanteme unu el la plej malnovaj abonantoj de MONATO, mi eĉ posedas la tutan paperan kolekton. Kvankam mi nur tre malmulte kunlaboris per teksto aŭ letero, mi legas ĉiumonate atente la revuon.

Ĉi-foje trafis min la artikolo pri la lengua universal y filosófica de Sotos Ochando (MONATO 2022/02, p. 21-23 ), pri kiu mi nenion legis antaŭe. Mia studfina disertacio, prezentita en 1978, temis pri „komparo inter etnolingvoj kaj artefaritaj lingvoj” inkluzivante matematikan lingvaĵon kaj planlingvojn, kiel Esperanto, Ido, Occidental kaj Interlingua. Tiam mi baziĝis i.a. sur la libro de Monnerot-Dumaine Précis d'interlinguistique, kiu ne menciis tiun ĉi projekton.

Interesa konstato estas, laŭ mi, ke la diversaj provoj aperis kaj malaperis rapide, forpuŝitaj de novaj lingvoj. Tiel okazis ankaŭ kun Volapuko. Poste tamen ne plu? Krome estas signifa fakto, ke Sotos Ochando kaj Schleyer, iniciatinto de Volapuko, estis ambaŭ ekleziuloj kaj parolantoj de lingvoj tiutempe relative gravaj, la hispana kaj la germana. Mi demandas min, kial ili ne elektis la latinan, eĉ reformitan. Sed ili ja havis apriorisman preferon.

Mi bedaŭras, ke en la artikolo, krom la titolo Osabe lo el atubo ne estas specimeno de la lingvo kun kelkaj klarigoj pri ĝia strukturo. Eble tio povus esti la temo de alia artikolo?