Literaturo

RAKONTO

Amara printempo

Darina tre amis sian patron. Li estis la plej grava persono en ŝia vivo. Li – la plej bona, la plej bela. Ŝi bone memoris ĉiujn momentojn pasigitajn kun la patro. Ŝi memoris la tempon, kiam ŝi estis eta knabino kaj paĉjo promenadis kun ŝi en la parko, proksime al ilia domo. Konatoj renkontis ilin kaj diris: „Kiel bela knabino!” Paĉjo estis fiera kaj feliĉa.

Darina memoris la jarojn, kiam ŝi estis lernanto en la baza lernejo. Tiam paĉjo akompanis ŝin al la lernejo kaj ĉiutage li aĉetis por ŝi grandan ĉokoladon, malgraŭ ke panjo grumblis kaj diris, ke Darina ne devas ĉiun tagon manĝi ĉokoladon.

La cetero de la artikolo estas konsultebla en la sekcio por abonantoj.